သာသနာ ငါးေထာင္

                                                                        

                                                                              

        သာသနာငါးေထာင္ဆုိသည္မွာ -

၁။ပဋိသမၻိဒါပတၱ (ပဋိသမၻိဒါေလးပါးရေသာ) ရဟႏၲာေခတ္တေထာင္

၂။သုကၡဝိပႆက (စ်ာန္မရေသာ)ရဟႏၱာေခတ္တစ္ေထာင္

၃။အနာဂါမ္ အရိယာေခတ္တစ္ထာင္

၄။သကဒါဂါမ္ အရိယာေခတ္တစ္ေထာင္

၅။ေသာတပန္အရိယာေခတ္တစ္ေထာင္

      ဤသုိ႔လွ်င္ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္သည္ အႏွစ္ငါးေထာင္ပတ္လုံးတည္ရွိလိမ္႔မည္ဟု

(ဘိကၡဳနီခႏၶကဝိနည္းအဌကထာ) ၌ မိန္႔ဆုိေတာ္မႈသည္။

ေဆာင္။    ။ ပ-ဆ-နာ+သ၊ ေသာေခတ္ျပ၊ ခႏၶက်မ္းမိန္႕ဆုိ။

       ထုိ႔ျပင္  ဒီဃနိကယ္ အဌကထာ၌

၁။ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

၂။အဘိညာဥ္ ေျခာက္ပါးႏွင္႔ ျပည္႔စုံေသာ ဆဌဘိည ရ ႏ ၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

၃။ေတဝိဇၨ( ဝိဇၨာသုံးပါးႏွင္႕ျပည္႔စုံေသာ)ရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

၄။သုကၡဝိပႆက ရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

၅။ပါတိေမာက္ေခၚ(အရိယာပုဂၢဳိလ္မရွိ)၂၂၇သြယ္သိကၡာပုဒ္ေတာ္တုိ႔ကုိ လုံျခဳံစြာထိန္းသိမ္းေစာက္ေရွာက္၍ေနေသာ ပုထုဇဥ္ရဟန္းမ်ားေခတ္ တစ္ေထာင္

    ဤသုိ႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ အႏွစ္ငါးေထာင္ပတ္လုံး တည္ေပလိမ္႔မည္ဟု မိန္႔ဆုိခဲ႔ေလသည္။

ေဆာင္။      ။ပ-ဆ-ေတ-သုက္၊ ပါ တိ ေမာက္  ၊က်မ္းထုတ္ ဒီဃဆုိ။

       

ထုိ႔ျပင္ အဂုၤတၱရနိကာယ္ အဌကထာၾကီး၌

၁။ပဋိသမၻိဒါပတၱ ရဟႏၱာေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

၂။အဘိညာဥ္ ၆-ပါးႏွင္ျပည္႔စုံေသာ ဆဠဘိညရဟႏၱာေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

၃။အဝိဇၨာသုံးပါးႏွင္႔ျပည္႕စုံေသာ ေတဝိဇၨာ ရဟႏၱာေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

၄။သုကၡဝိပႆက ရဟႏၱာေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

၅။အနာဂါမ္ သကဒါဂါမ္ ေသာတာပန္ေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

     ဤသုိ႕လွ်င္ အႏွစ္ငါးေထာင္ပတ္လုံး သာသနာၾကီး တည္ရွိေပလိမ္႔မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ေဆာင္။     ။ပ-ဆ-ေတ-သုက္၊ ေသကၡထုတ္၊ သံယုတ္အဂုၤတၱဳိရ္။

     ဤသည္တုိ႔ကား အဌကထာအသီးသီးတုိ႔၌ မိန္႔ဆုိေတာ္မူၾကေသာ သာသနာငါးေထာင္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ဒါနယုဂေခတ္ငါးရာ၊ သီလယုဂေခတ္ငါးရာ စသည္႕ျဖင္႔ အျခားက်မ္းဂန္တုိ႕၌ ရွိၾကေသး၏။ ဤကဲ႔သုိ႔ အဆုိအမိန္႔ကြဲျပားၾကေသာ္လည္း သာသနာေတာ္ေခတ္ ႏွစ္ငါးေထာင္ဆုိေသာ အယူအဆမွာ တသားတည္းပင္ျဖစ္ရမည္။

ဤကဲ႔သုိ႔ အဌကတာတုိ႔၌ သာသနာငါးေထာင္ဟု ဆုိၾကေသာ္လည္း ဘုရားရွင္၏ အလုိအားျဖင္႔ ဆုိရေသာ္ သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ ငါးေထာင္မက ရွည္ၾကာႏုိင္ျပီး မၾကာခင္ႏွစ္မ်ားအတြင္း၌လည္း ကြယ္ပသြားႏဳိင္ပါသည္။

     ဘုရားရွင္ႏႈတ္ေတာ္မွေဟာေတာ္မႈခဲ႔သည္မွာ မည္ကဲ႔သုိ႔က်င္႔ၾကံေနထုိင္ၾကလွ်င္သာသနာေတာ္ အရွည္သျဖင္႔ တည္တံလိမ္႔မည္။ 

မည္ကဲ႔သုိ႔ေနထုိင္ၾကလွ်င္ ဘုရားရွင္၏ သာသနာ ေတာ္အရွည္အၾကာမတည္

မၾကာမီကြယ္လိမ္႕မည္စသည္ျဖင္႔ ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ပဥၥရၤတၱရနိတာယပဌမသဒၶမၼသေမၼာသသုတ္ႏွာ- ၁၉၆၌ ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတုိ႔သည္ -

၁။တရားေတာ္ကုိ ရုိိေသစြာမနာကုန္။

၂။တရားေတာ္ကုိရုိေသစြာ မသင္ကုန္။

                                                              
၃။တရားေတာ္ ကုိရုိေသစြာ မေဆာင္ကုန္။

၄။ေဆာင္ထားေသာ တရားေတာ္တုိ႔၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကုိ  ရုိေသစြာ ဥာဏ္ျဖင္႕ မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ကုန္။

၅။အနက္သေဘာကုိသိ၍ တရားေတာ္ကုိသိ၍ ေလာကုတၱရာ တရားအားေလ်ာ္စြာ အက်င္႕ကုိ ရုိေသစြာ မက်င္႔ကုန္.

   ရဟန္းတုိ႔ ဤတရားငါးမ်ဳိးသည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားဟူေသာ ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္

ေပ်ာက္ပ်က္ကြယ္ပရန္ျဖစ္ကုန္၏။

  ထုိ႕ျပင္ အဆုိပါ ပဥၥဂုၤတၱရနိကာယ ဒုတိယ

သေမၼာသသုတ္  စာမ်က္ႏွာ -၁၉၈ ၌ပင္ ရဟန္းတုိ႔

 သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတုိ႔သည္

၁။သုတၱေဂယ် - ေဝယ်ာကရုိဏ္းဂါထာ

ဣတိဝုတ္ ဇာတ္ သဗၻဴတဓမၼ ေဝဒလ္ႅဟူေသာ တရားတုိ႔ကုိ မသင္ကုန္

၂။နာယူျပီး သင္ယူျပီးေသာ တရားတုိ႕ကုိ အက်ယ္အားျဖင္႔ တပါးတုိ႔အားမေဟာၾကားကုန္

၃။နာယူျပီး သင္ယူျပီး ေသာ တရားတုိ႔ကုိ သူတပါးတုိ႔အား မပုိ႔ခ်ကုန္

၄။နာယူျပီး သင္ယူျပီး ေသာ တရားတုိ႔ကုိ အက်ဥ္းအားျဖင္႔ ရြတ္ အံသရဇၨ်ာယ္ျခင္း မျပဳၾကကုန္

၅။နာယူူျပီး သင္ယူျပီးေသာတရားတုိ႕ကုိ စိတ္ျဖင္႕ အဖန္ဖန္ မၾကံစည္ကုန္။ ရဟန္းတုိ႕ ဤတရားငါးမ်ဳိးတုိ႕သည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားတည္းဟူေသာ ဘုရားသာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္ရန္ ျဖစ္၏။

    တတိယ သဒၶမၼသေမၼာသုတ္မွာ  -၂၀၀၌ လည္း ရဟန္းတုိ႕ မေကာင္းသျဖင္႕ ယူအပ္ေသာ ပါဠိတုိ႕ကုိ မေကာင္းသျဖင္႕ ယူအပ္ေသာ ပုဒ္ဗ်ည္းတုိ႕ျဖင္႕ သင္ၾကားကုန္ျခင္း၊ မေကာင္းသျဖင္႕ ထားအပ္ေသာ ပုဒ္ဗ်ည္းအနက္သေဘာကုိလည္း ခဲယဥ္းစြာ သိရ၏။

     ရဟန္းတုိ႕ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းတုိ႕သည္ အေျပာရအဆုိရ ခက္ကုန္၏။ အေျပာရ အဆုိရခက္ျခင္းကုိ ျပဳတက္ကုန္ေသာ တရားတုိ႕ႏွင္႕ျပည္႔စုံကုန္၏။ သည္းခံျခင္းမရိွွကုန္ ၊ အဆုံးအမကုိ ရိုေသစြာမနာကုန္။

    ရဟန္းတုိ႕ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကားျမင္မ်ားကုန္ အာစုံ ပါဠိႏႈတ္တုိက္ကုန္ သုတ္အဘိဓမၼာကုိ ဝိနည္းကုိ မာတိကာကုိေဆာင္ကုန္ေသာရဟန္းတုိသည္ ပါဠိေတာ္ကုိ

သူတပါးတုိ႕အား ရုိေသစြာမပုိ႕ခ်ကုန္၊ ထုိရဟန္းတုိ႕ကြယ္လြန္သာအခါ ပါဠိေတာ္သည္ အျမစ္အရင္းျပတ္၏။ ေဆာက္တည္ရာမရွိေတာ႕ေခ် စသည္ျဖင္႕ လည္းေကာင္း။

    မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ ၁၁၆ သုတ္ မဟာဝါ၌လည္း၊ ရဟန္းတုိ႕ ငါသည္ ထူးျခားေသာ ဥာဏ္ျဖင္႕သိ၍ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားတုိ႕ကုိ သင္တုိ႕သည္ေကာင္းစြာသင္ယူ၍

မွီဝဲအပ္ကုန္၏။ ၌ကဲ႕သုိ႕ သင္ယူအပ္ ပြားမ်ားေလ႕က်င္႕အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ၌ျမက္ေသာအက်င္႕သာသနာေတာ္သည္ အရွည္ခုိင္ခန္႔လ်က္ တည္တ့ံရာ၏။

ထုိသုိ႕အရွည္တည္တ့ံျခင္းသည္ လူအမ်ား၏ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္းအလုိ႕ငွာ ေလာကကုိေစာင့္ေရွာက္ရန္အလုိ႕ငွာ နတ္လူတုိ႕၏ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္းအလုိ႕ငွာျဖစ္၏။

ယင္းသုိ႕ သင္ယူမွီဝဲပါမ်ား အဖန္ဖန္ေလ႕က်င္႕အပ္ကုန္ေသာ တရားတုိ႕ကား သတိပဌာန္ေလးပါး၊သမၼပၸဓာန္ေလးပါး၊ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး၊ ဣေျႏၵငါးပါး၊  ဗုိလ္ငါးပါး၊

ေဗာဇၥ်င္ခုႏွစ္ပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါးတုိ႕ေပတည္း စသည္ျဖင္႕ လည္းေကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႕ပါသည္။

  စာရႈသူ၌ဤမွ်ဆုိလွ်င္ အဌကထာဆရာေတာ္တုိ႕၏ အလုိႏွင္႔ ဘုရားရွင္၏ အလုိကုိ သိရွိျပီး ျဖစ္ေပျပီ။ အဌကထာဆရာေတာ္တုိ႕၏ အလုိအားျဖင္႕ ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ( ငါးေထာင္) ျပည္႕လွ်င္ အလုိလုိကြယ္ေပ်ာက္သြားေပမည္။

တနည္းအားျဖင္႕ ႏွစ္ေပါင္း ငါးေထာင္မျပည္႕မခ်င္း  ဘယ္ေတာ႕မွ သာသနာမကြယ္ႏုိင္ဟု

ယူဆရန္ျဖစ္ပါသည္။

    ဘုရားရွင္၏အလုိမွာ  ဤသုိ႕မဟုတ္ပါေလ ၊ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားညြန္ျပသည္႕အတုိင္း ၇ဟန္းရွင္လူူလိုက္နာက်င္႕ၾကံေနထုိင္ၾကပါလွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းတရားတည္းဟူေသာ

ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း ငါးေထာင္မက ငါးေသာင္းမက တည္ေပလိမ္႕မည္။ ေဟာၾကားညြန္ျပသည္႕အတိုင္း မလုိက္နာ မက်င္႔ၾကံပဲေနလွ်င္  ငါးေထာင္မဟုတ္ ငါးရာ (သုိ႕မဟုတ္) ငါးဆယ္တည္ခ်င္မွ တည္ေပလိမ္႕မည္။

    သာသနာေတာ္ၾကီးမကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ကယ္ဆယ္ဖုိ႕နည္းလမ္းတစ္ခုတည္းသာရွိသည္။

၄င္းမွာ အျခားမဟုတ္ ပရိယတၱိတည္းဟူေသာ စာေပသင္ၾကားပုိ႕ခ်မႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤနည္းလမ္းမွ အျခားေသာ နည္းလမ္းမရိွွပါ။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားအားသိေစလုိသည္မွာ သူေတာ္ေကာင္းတရားတည္းဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ၾကီးမကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ပရိယတၱိသာသနာေတာ္ၾကီး စည္ပင္ျပန္႔ပြားေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေတာ္မူၾက၍ စတုပစၥယဒါယကာ

ဒါယိကာမအေပါင္းတုိ႕ကလည္း ပရိယတၱိစာသင္စာခ် ဆရာေတာ္တုိ႕အား ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံၾကပါရန္ တုိက္တြန္း၇င္း နိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ဦးအာစရ(အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက)

မက်ည္းကုန္းေက်ာင္း၊ဝန္းသုိျမဳိ႕နယ္၊

စစ္ကုိင္းတုိင္း

ၸဤေဆာင္းပါးကုိ ဝန္းသုိျမဳိ႕ခႏၱီးပရိယတၱိစာသင္တုိက္(၇၅)ႏွစ္ျပည့္စိန္ရတုေရႊဝန္းရတနာမဂၢဇင္းမွကူးယူေဖၚျပပါသည္။

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ.(၂၇.၁၂.၁၁)..အဂၤါေန႔

EMAIL.ashinvimala2009@gmail.com

               

ငယ္ခ်စ္ဦးသုိ႔အလြမ္းေျပ

 

    မုိးစက္ေလးေတြတဖႊဲဖႊဲက်ေနတယ္။ ေလရူးကတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေဝွ႔လုိ႕ မုိးစက္ မုိးမႈန္႔ေလးေတြ လြင္႕ႀကဲေနၾကတယ္။ ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနျပီျဖစ္တဲ႕ ငါ႕ရဲ႕ ထီးပတ္ပတ္လည္က  မုိးစက္ေတြ တုိးေဝွ႔ဝင္လာၾကတယ္။ လြင္႕ႀကဲေနတဲ႔ မုိးစက္ မုိးဖႊဲေလးေတြက ခႏၲာကုိယ္ေအာက္ပုိင္းဆီကုိ ပက္ဖ်န္းေနၾကတယ္။ ျပဴတ္လုမတက္ျဖစ္ေနတဲ႔ ေခါင္တုိင္ဆီကလဲ ပုလဲပြင္႕ေလးေတြလုိ ဟီၤးေလးခုိဆင္လာတဲ႔ မုိးမင္းသားေလးကုိလွမ္းျမင္ေနရတယ္။

     ငါ႔ရဲ႕ခႏၲာမုိးစုိမွာထက္  နင္ရဲ႕ကုိယ္လုံးေလးကုိ မုိးဖုံးသြားမွာစုိးလုိ႕ ဖက္လုိက္တာ အေမာပါပဲ။ သည္တုန္းက နင္ကေတာ႕ ဘာမွမသိသလုိပဲ။ ငါ႕ရင္ခြင္ထဲကေနျပီး မုိးစုိေနတဲ႕ ငါအျဖစ္ကုိရယ္မ်ားေနမလားပဲ။

    နင္႔ခႏၲာကုိယ္ကုိ မုိးတစ္စက္မ်ား က်ခဲ႔လုိ႔လား..ေျပာေလ။

    နင္႕အသားနဲ႔ ငါအသား ထိေတြ႔ထားတဲ႔ေနရာကုိ              အခုစမ္းၾကည္႕ေတာင္ပူေႏြးေႏြးပဲရွိေသးတယ္………..

       ေလာကမွာ အခ်စ္ဆုံးဟာ မိမိခႏၲာကုိယ္ပဲလုိ႕တခ်ဳိ႕ကေျပာၾကတယ္။ ဒါကုိေတာ႕ ငါကလုံးဝလက္မခံႏုိင္ဘူး။ ဘာျပဳလုိ႕လဲဆုိေတာ႕ ငါ႔ရဲ႕အခ်စ္ဆုံးဟာ နင္ျဖစ္ေနလုိ႕ပဲ။

      ခုပဲၾကည္႕ဟယ္…။ ဖႊဲရက သည္းလာျပီ၊ အမႈန္အဖႊဲကေန အစုိင္အခဲလုိျဖစ္လာျပီ ။

တခ်က္တခ်က္ေလပင္႕လုိ႕ ယုိင္ထြက္သြားတဲ႕ ထီးေၾကာင္႕ ငါ႕တစ္ကုိယ္လုံး မုိးဖုံးမတက္ျဖစ္ေနျပီ။

     သည္တုန္းက ႏွင္႕ခႏၲာကုိယ္ကုိ မုိးတစက္မ်ားက်ခဲ႔လုိ႕လား… ေျပာေလ။ နင္႕အသားနဲ႕ ငါ႕အသားထိေတြ႕ထားတဲ႔ေနရာကုိ အခု စမ္းၾကည္႕ေတာင္ ပူေႏြးေႏြးေလးပဲရွိေသးတယ္။ နင္ခႏၲာကုိယ္က နည္းနည္းၾကီးေနလုိ႕သာ။ ငုံလုိ႕မ်ားရမယ္ဆုိရင္ ငါငုံထားပါတယ္။ သူမ်ားေတြရြံခ်င္ရြံမယ္၊ ငါကေတာ႕ မရြံေပါင္။ ဘာျပဴလုိ႕လဲသိလား…။ မသိရင္္မွတ္ထား… “ခ်စ္လုိ႕ေဟ႕ ခ်စ္လုိ႕”

       ေနာက္ျပီး နင္ကတစ္မ်ဳိးပဲ.. အင္မတန္စိတ္ေကာက္တတ္တယ္။ ငါတခါတခါစိတ္ဆုိးလုိ႕ မေခၚပဲေနရင္ နင္ကျပန္ေခၚတယ္လုိ႕မရွိဘူး။ ငါကခ်ည္းပဲ ျပန္ေခၚရတာမွတ္မိတယ္မဟုတ္လား။ တခါတေလ ငါစိတ္ဆုိးဆုိးနဲ႕ ပစ္ထားခဲ႔ရင္ နင္က စိတ္ေကာက္ျပီး ေနခဲ႕ေရာ။ ငါစိတ္ဆုိးေျပလုိ႕ လုိက္လာရင္လဲ နင္ကဘယ္မွမသြားပဲေနႏုိင္တာကုိ အံ့ေရာ..။

     ဒါေပမယ္႕ နင္ကေတာ႕ အရင္္စ လုိ႕မေခၚဘူး။ ငါကပဲေခ်ာ႔ရျပန္ေရာ။ နင္ခဏခဏစိတ္ေကာက္တတ္လုိ႕  ငါနာမည္တစ္ခု ေပးထားေသးတယ္။  ‘မိေကာက္’ လုိ႔ေလ။

         ဟုတ္တယ္…. နင္ဟာ နာမည္နဲ႔လုိက္ေအာင္ သိပ္္ေကာက္တက္တယ္။ နင္႕အေပၚဂရုမစုိက္ရင္ ငါ႕ကုိလဲျပန္ျပီးဂရုမစုိက္ေတာ႕ဘူး။ နင္႕အကၤ်ီေလးေတြစုတ္ၿပဲေနတုန္းက  ငါအသစ္ဝယ္ေပးလုိက္ေတာ႕ နင္ကလူၾကားထဲတၾကြၾကြလုပ္လုိက္ေသးတယ္။ အက်ၤီသစ္ေလးေဟာင္းသြားျပန္ေတာ႕  ငါဆီညိဳမဲ႔မဲ႔နဲ႔ အပူကပ္ျပန္တာပဲ မဟုတ္လား…။

           နင္ဟာ  ငါရဲ႕ အခ်စ္ဦး… ငါ႔ရဲ႕ ငယ္ခ်စ္… ငါေသေတာင္……

  ေအးေလး နင္ကတုိ႕ေက်ာင္းလူေတြအားလုံးနဲ႔ဆက္ဆံေနရေတာ႕ လွခ်င္မွာေပါ႔။ နင္႔ကိုခ်စ္တဲ႕ လူေတြေတာ႕အမ်ားၾကီးပဲ။ နင္ကျပန္ျပီးဂရုစုိက္ခံရတဲ႕သူဆုိရင္ တုိ႕ေက်ာင္းမွာေတာ႕ “ စူပါစတား” ပဲ…။

  အားလုံးထဲ  နင္႕ရဲ႕ဂရုစုိက္ခံရတာေတာ႕ ငါပဲ..။ ငါ႔ကုိယ္ငါ သိဒၶိတင္ေျပာေနတာေတာ႕ မဟုတ္ဘူး။ပတ္ဝန္းက်င္ကလဲ အသိအမွတ္ျပဴထားၾကတယ္ေလ။ ဘာျပဴလုိ႕လဲဆုိေတာ႕ နင္နဲ႕ငါသိပ္ျပီး အတြဲညီတာပဲတဲ႔။ သိပ္ျပီးလုိက္ဖက္ညီသတဲေလ။ ေအးေလ.. လုိက္ဖက္မွာေပါ႔ ၊ နင္နဲ႔  ငါနဲ႕က တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ သိပ္ျပီးဂရုစုိက္ၾကတာကုိး….။

    တုိ႕ေက်ာင္းမွာေနစဥ္က ငါအင္မတန္က်န္းမာေရးညံ႔တယ္။ တခါတေလ ငွွက္ဖ်ားမိတယ္။ တုပ္ေကြးတခါတရံျဖစ္တတ္တယ္ ။ အနာအဆာေလးေတြလဲျဖစ္တတ္ေသးတယ္။ ငါေနမေကာင္းျဖစ္ရင္  နင္ကေတာ႕ ငါနားကတစ္ဖဝါးမွ မခြာေတာ႕ဘူး။ ငါ႕ကုိအၿမဲတမ္းစုိက္ၾကည္႕ေနေတာ႕တာပဲ..။ ဘယ္ကုိမွလဲဲမသြားေတာ႕ဘူး မဟုတ္လား။

      ငါေနမေကာင္းေပမယ္႔ နင္စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနမွာစုိးလုိ႕ ငါကပဲ နင္႕ကုိဒုိင္ခံျပီး  စကားေျပာေနရေသးတယ္။ နင္႕နဲ႕စကားေျပာတာကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေခ်ာင္းနားေထာင္ၾကျပီး “သိပ္ကဲတဲ႔အတြဲပဲ” လုိ႕ ေလွာင္ၾကေသးတယ္။  နင္မွတ္မိတယ္မဟုတ္လား။ ဆရာေတြကေတာ႕ နင္နဲ႔ ငါစကားေျပာေနတာကုိၾကည္႕ျပီး က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲကအခါမွာ အစားအေသာက္ဆင္ျခင္ဖုိ႔ရယ္ .. နင္႕နဲ႕ စကားေျပာတာကုိေလွ်ာ႕ေျပာဖုိ႔ရယ္   လာျပီးသတိေပးၾကတယ္။ ဆူတာေတာ႕မဟုတ္ဘူး။ က်န္းမာေရးပုိဆုိးသြားမွာစုိးလုိ႔ သတိေပးတာပါ။

     ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္  နင္ကေတာ႕ ငါဂရုတစိုက္ရွိေနတယ္ဆုိရင္ ေပ်ာ္ေနတာပဲမဟုတ္လား။ 

           နင္က အသက္ၾကီးေပမဲ႔ ခုထိအလွမပ်က္ေသးဘူး။။။

           နံ႔သာမလိမ္းေပမယ္႔ ေမႊးတုံး… ပန္းမပန္ေပမ႔ဲ  လွတုံး……

  ငါလည္းဒီေက်ာင္းေရာက္ေရာက္ျခင္းနင္နဲ႔အရင္ဦးဆုံးစေတြ႕ခဲ့ရလုိ႕ ငါရဲ႕”အခ်စ္ဦး”လုိ႕ဘဲသတ္မွတ္ခဲ့တယ္။

ငါရဲ႕အခ်စ္ဦးဟာ နင္ျဖစ္ေပမယ့္၊နင္ရဲ႕အခ်စ္ဦးဟာ ငါမဟုတ္ဖူးဆုိတာတျဖည္းျဖည္းသိလာရတယ္။နင္႕မွာခ်စ္သူေတြေတာင္ပုံရာပုံရွိခဲ႕တာေတြ 

ငါေနာက္ေတာ႕သိလာရတယ္။ ပထမေတာ႕ ငါ နင္႕ကုိစိတ္ဆုိးမိေသးတယ္။ေစာေစာက ငါ မင္းကုိ ေမးးခဲ႔သားပဲ။ “ ငါ႕ကုိခ်စ္ခဲ႔သူေတြမ်ားလြန္းလုိ႕ ခ်စ္ဦးဆုိတာ ဘယ္သူလည္း မေျပာတက္ဘူး “ လုိ႕ ဆုိတုန္းက ငါနင္႔စိတ္ဆုိးမိေသးတယ္။ ခ်စ္သူေတြကုိ ဒီေလာက္မ်ားမ်ားစားစား ထားရသလားဆုိျပီး  ငါအံ့ၾသမိခဲ႔ေသးတယ္။

    ခုေတာ႕ ငါတျဖည္းျဖည္းသေဘာေပါက္ခဲ႔ပါျပီ။ နင္႔ကုိခ်စ္တဲ႔သူေတြ သိပ္မ်ားေပမယ္္႔ နင္႕ရဲ႕ဂရုစုိက္မႈကုိ ရခဲ့တဲ႕သူကေတာ႕ နည္းပါတယ္။ နင္႔ရဲ႕ စိတ္သေဘာထားကုိ နားမလည္တဲ႕သူေတြမ်ားပါတယ္။နင္႔နဲ႔မေျပလည္တဲ႕သူေတြဆုိရင္ ဆရာေတြကလဲ သိပ္ဆူတာပဲ။ “ ဒီေက်ာင္းေရာက္လာရင္ နင္႔နဲ႔မေျပလည္လုိ႕မျဖစ္ဘူး” တဲ႕။ ဒီေက်ာင္းမွာေတာ႕နင္႕က ဇါတ္လုိက္ပဲ။ နင္႕ကုိဖက္ျပဳိင္ႏုိင္တဲ႔သူရွားတယ္။

    နင္ကတကယ္ေတာ႕ လွေလခက္ေလဆုိတဲ႕သူျဖစ္ေနျပီ..။ ငါကေတာ႕ နင္႔ေပၚဂရုစုိက္ႏုိင္လြန္းလုိ႔ ေျပလည္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဆရာေတြကလည္း နင္နဲ႔ ေျပလည္ေနတာကုိၾကည္႕ျပီး ပီတိျဖစ္ေနၾကတယ္။

      ဆရာ႔ဆီစာတက္သြားတဲ႕အခါ နင္႕အေၾကာင္းေတြကိုမၾကာခဏေမးတယ္။ ေက်ာင္းကလူေတြကိုေမးတဲ႔အခါ သူတုိ႔မေျဖႏုိင္ၾကတာကမ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္းေျဖေတာ႕ေျဖတယ္။ အတိအက်သိလုိ႔ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔မေျဖႏုိင္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕မ်က္လုံးအစုံဟာ ကုိ္ယ္႕ဆီ ရစ္ဝဲလာၾကတယ္။ အကူညီေတာင္းခံတဲ႔ သေဘာေပါ႔။

     ဆရာကလည္း အေၾကာင္းသိတယ္။ နင္နဲ႔ငါတတြဲတြဲျဖစ္ေနတာဆုိေတာ႔ ေမးလုိက္တာနဲ႔ဒက္ကနဲေျဖလုိက္ႏုိင္တာပဲမဟုတ္လား။ မေျဖႏုိင္ပဲေနမလား  နင္႔နဲ႔ ငါနဲ႔တြဲေနတာ ခု မွမဟုတ္ေတာ႔ပဲ။  နင္႔အေၾကာင္းဆုိရင္  ငါကခေရေစ႔တြင္းက်ေလ႔လာထားတယ္။ နင္ဟာ ငါ႔ရဲ႕အခ်စ္ဦး ။ ငါရဲ႕ ငယ္ခ်စ္။ ငါေသေတာင္ နင္႔ကိုဖက္ျပီးေသမွာ။ဘာလဲနင္ကမယုံလုိ႕လား…….မယုံရင္ၾကည္႔ေန။ ငါက နင္႔ကုိအဲေလာက္ကုိျမက္ႏုိးတာ။

    ဒါေလာက္ဆုိ ငါနင္႔ကုိ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ ္တြယ္တာတယ္ဆုိတာ နင္သိဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္ေနာ္။ တခါတေလ  ဆရာကေမးလုိ႕မေျဖႏုိင္ရင္ နင္က ႏႈတ္ခမ္းၾကီးတစူစူနဲ႔ ၊ နည္းနည္းပါးပါး ေဖးကူမျပီးမကူညီတက္ဘူး၊ နင္႔အေၾကာင္း

ငါသိသေလာက္ေတာ႔ေလ႔လာထားတာပဲ။ နင္နဲ႔ပတ္သက္လာတဲ႔  ျပႆနာေတြက ဝကၤပါလုိေကြ႔ေကာက္တယ္။ ပင္႔ကူအိမ္လုိ ႐ႈပ္ေထြးတယ္။သမုဒၵရာလုိ နက္နဲတယ္။ ေကာင္းကင္လုိ က်ယ္ျပန္႕တယ္။ အုိ… ပုံစံ ဥပမာေတြခုိင္းရႏႈိင္းရရင္အမ်ားၾကီးပါပဲ။

                           ေမယုစုတ္တံခ်ီ ဘယ္ပန္းခ်ီေရးလုိ႕မမိ….ေပါ႔။

    ဒါေပမယ္႕.. ငါသိသေလာက္ေျပာရရင္ နင္ဟာ အသံသိပ္ေကာင္းတယ္။ နင္႔ရဲ႕အသံဟာ

လူတုိင္းကုိလႈပ္ခါသြားေစတယ္။ ဆည္းလည္းသံလုိပဲ။ နားေထာင္ျပီးရင္းနားေထာင္ခ်င္ရင္းပဲ။

လူတုိင္းမွာနားႏွစ္ဘက္ရွိတယ္။ နားရွိတဲ႔သူတုိင္းဟာ နင္သံကုိ မၾကားရမေနႏုိင္ဘူး။ နင္႔အသံနဲ႔ ကင္းျပီး အသက္ရွင္ေနႏုိင္တဲ႔ သူဟာရွားပါတယ္။ လူသားအားလုံးရဲ႕ စားမႈ၊ ေသာက္မႈ ၊ ေနမႈ၊ လႈပ္ရွားမႈ၊ မွန္သမွ်  နင္နဲ႕ပတ္သက္ေနတာၾကီးပဲ..။

  တခ်ဳိ႕က နင္႕ကုိမုန္းသြားၾကတာေတြလည္းရွိတယ္။ နင္ဟာမရုိးသားဘူး ၊ ေကာက္က်စ္တယ္ ဝကၤဘာဆန္တယ္၊ လွည္႔စားလြန္းတယ္လုိ႔  ဆုိျပီးလမ္းခြဲ သြားသူေတြလည္းရွိတယ္။

      အမွန္ေတာ႔ သူတုိ႕ နင္႕အေၾကာင္းကုိေသေသခ်ာခ်ာမေလ႔လာၾကလုိ႕ပါ။ နင္႔ကုိအေပၚယံေၾကာေလ႕လာသုံးသပ္ျပီး ေကာက္ခ်က္ခ်တဲ႔စကားေတြပါ။ ဒါေတြကုိ နင္ဘာမွေတြြးေတာမေနနဲ႔ ၊ စဥ္းစားမေနနဲ႔။ အမွန္တရားဆုိတာပန္းကန္ျပားနဲ႔ ဖုံးကြယ္လုိ႕မရစေကာင္းဘူး မဟုတ္လား။

      ေအးေလဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ငါကေတာ႕ နင္႔ရဲ႕ႏွင္းဆီလႊာႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကုိ

ထာဝရျမတ္ႏုိးတြယ္တာေနမွာပါ။ ဆည္းလည္းသံလုိ ခ်ဳိလြင္တဲ႔နင္႔ရဲ႕  အသံေလးေတြကုိထာဝရခံယူ ေထြးပုိက္ထားမွာပါ။

      နင္႔ရဲ႕အခ်စ္ဦးဟာ ငါမဟုတ္ေပမယ္႔ ငါရဲ႕အခ်စ္ဦးဟာ နင္ပဲဆုိတာေတာ႔ နင္သိထားရင္ ငါေက်နပ္တယ္။ 

      ဒါနဲ႕ ေမးရအုံးမယ္။ နင္႔ ေဖေဖက ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္ျမိဳ႕ကလဲ ၊  နင္႕ေမေမကေရာ ၊ ငါအေမးျမန္းထူတာနဲ႔ နင္ကစိတ္ေကာက္မေနနဲ႔အုံး။  နင္နဲ႔ ငါနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ေတြ႔ၾကေပမယ္႕  တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ ဘာမွ သိၾကေသးတာမွ မဟုတ္ပဲ။ ငါ သူငယ္ခ်င္းေတြက နင္႔ဇာတိကုိ ေမးရင္ ငါဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ 

     သည္ေတာ႔မွ နင္ကေျပာျပတယ္။ ဇာတိက  ဥဇၨနီျပည္တဲ႔။ အေဖက တိရိဋိဝစၦပုဏၰားတဲ႔။

အေမကေတာ႔ ဘဒၵပရမ ပုေဏၰးမ ဆုိပါလား။ ဒါေၾကာင္႕ငါထင္သားပဲ နင္႔ရဲ႕ အသံဟာ တခါတေလေတာ႔ ခပ္ဝဲဝဲပါလုိ႔ ။ ကဲ ဆက္ပါအုံး။

     “ အေမနဲ႕ အေဖ သင္႔ျမတ္ၾကလုိ႕ ေရႊအဆင္းနဲ႔တူတဲ႔ သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးလာတယ္”  တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႕ “ ကစၥာန” လုိ႔ မွည္႔ၾကသတဲ႔ေေလ။ ေနာက္အရြယ္ေရာက္လာေတာ႕  ဥေဇၨာတမင္းရဲ႕ ပေရာဟိတ္ျဖစ္လာတယ္တဲ႔။

       ဟယ္… ေနစမ္းပါအုံး။ နင္႔အေဖနဲ႕ အေမက ပုဏၰားနဲ႕ ပုေဏၰးမ၊ သားက ကစၥာန။ ဒါဆုိနင္ကဘယ္လုိျဖစ္လာတာလဲ ။ငါေတာ႕ ဦးေႏွာက္ရႈပ္ကုန္ျပီ။ သည္ေတာ႕နင္ကရယ္တယ္။ သိလဲသိပဲနဲ႔ဆုိတဲ႔သေဘာ။ ကဲ.. နင္ေျပာမွာသာေျပာဆုိေတာ႕မွ

နင္႔ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ   ကပြင္႔လာတယ္။ 

    ပုေရာဟိတ္ျဖစ္ျပီးတဲ႔ေနာက္  ေတာထြက္ရဟန္းျပဳလုိ႕ အာသေဝါကုန္ခမ္းတဲ႕ ရဟႏၲာျဖစ္သြား တယ္ဆုိပါလား။ ရဟႏၲာျဖစ္ျပီးေတာ႔မွ နင္႔ကုိေမြးတာတဲ႔။

      “ ဟဲ.. ဟဲ  … ဘယ္လုိတုံး ၊ ရဟႏၲာျဖစ္ပါျပီဆုိမွ နင္႕ကုိေမြးရဦးမွာလား”  ဆုိေတာ႕ နင္ကမဲ့တယ္။ 

          စကားမဆုံးေသးဘူး၊ အသာေနဆုိတဲ့သေဘာေပါ့။

      ရဟႏၱာျဖစ္သြားေတာ့မွျမတ္စြာဘုရားေရႊႏွုပ္ေတာ္က ထုပ္ေဖာ္ေဟာၾကားလုိက္တဲ့”အေတၳာ ဘိကၡေဝ အကၡရသညာေတာ”ဆုိတဲ့စကားေတာ္ကုိဥာဏ္မေဟာ္နဲ႔ပုိင္းျခားျပီ “ခင္သဒၵါ”လုိအမည္ရတဲ့ နင့္ကုိ ဝစီႏွဳတ္က ေမြးထုတ္လုိက္တာဆုိပါလား။

    ေၾသာ္….. လက္စသတ္ေတာ့ နင္က ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တုန္းက အက်ဥ္းကုိ အက်ယ္ေဟာတဲ့ေနရာ ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ထူး ရရွိေတာ္မူခဲ့တဲ့ ရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္ျမတ္ရဲသမီးေခ်ာေလးကုိး။ အေဖကေရႊလုိေခ်ာခဲ့ေတာ့ ဝစီေဒဝီျဖစ္တဲ့ နင့္အသံေလးေတြ လူသားတုိင္းကုိ နားဝင္ပီယံျဖစ္ေစခဲ့တာေပါ့ေနာ္။

 ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တုန္းကခ်ည္းနဲ႔ဆုိေတာ့ နင့္ကုိၾကင္သူျမတ္ႏုိးခဲ့သူေတြဟာ တပုံၾကီးပါလား။ငါက ခုမွစေတြ႕ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့သူ။ငါရဲ႕အခ်စ္ဦးဟာနင္ဆုိေပမယ့္ နင့္ရဲ႕အခ်စ္ဦးဟာ ငါမဟုတ္ဖူးဆုိတာ ခုမွသေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။

     ၾကာေတာ့လဲ ၾကာခဲ့ပါျပီ။နင္နဲ႔ငါနဲ႔ ခ်စ္သက္တမ္းက အႏွစ္ ၂၀ နီးပါးရွိခဲ့ျပီ။နင္မရွိယင္ ငါေနလုိမရပါဘူး။ နင့္ကုိငါအျမဲဂရုစုိက္ေနရတယ္။ နင့္ကုိလက္လြတ္လုိက္ယင္ ငါလုပ္သမွ်ေတြဟာ အလႊဲလႊဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ပဲ။

                      ေဟာ….မုိးေတြတဖြဲ႔ဖြဲ႔က်လာျပီ။

  

အရင္ကဆုိနင့္ကုိ ငါခႏၶာကုိယ္နဲ႔ ထိေတြ႕ဖက္တြယ္ခဲ့ရတယ္။ခုေတာ့နင့္ခႏၶာကုိယ္ေလးကုိ ငါမထိေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ထိေတြ႔စရာလဲမလုိေတာ့ဘူးေလ။ ဘာျပဳလုိလဲဆုိေတာ့ နင္က ငါရဲ႕ ဦးေႏွာက္၊ ငါရဲ႕အသည္းႏွလုံးေတြဆီမွာ ေရာက္ေနၾကျပီမဟုတ္လား။ ထီးမုိးေနစရာမွ မလုိေတာ့ပဲ။

မုိးတဖြဲဖြဲက်လာေတာ့့ ဟုိလြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ငါနဲ႔ နင္ရဲ႕ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးေတြကုိ ေျပး ျမင္ေနမိတယ္။ အခ်စ္ဆုိတာေဟာင္းေလသစ္ေလပဲထင္ပါရ႕ဲကြယ္။အသက္ကေလးေထာက္ အရြယ္ကေလးေရာက္လာျပီဆုိေပမယ့္ ငယ္ခ်စ္ဦးကုိေတာ့မေမ့ဘူးဆုိတဲ့သေကၤတေလးေတြက အျမဲတမ္းထင္ဟပ္လာၾကတယ္။နင့္ရဲ႕ ဆည္းလည္းသံလုိ လြင္စာစာအသံေလးကုိ ငါ့ရဲ႕အသက္နဲ႕ခႏၶာတည္ရွိသေရြ႕ ထာဝရေစာင့္ထိန္းသြားရမွာပါကြယ္။

                                                  မုိးေတြတျဖည္းျဖည္း သည္းလာၾကျပိ

     ဟုိဘက္ေက်ာင္းက ကုိရင္ေပါက္စေလးေတြ နင့္ကုိက်ီစယ္ေနၾကတဲ့အသံကုိငါၾကားေနရတယ္။ ငါကုိမ်ားေလွာင္ေနေရာ့သလား ဆုိျပီး ေတြးလုိက္မိေသးတယ္။ အယင္ကအျဖစ္ေတြက ေဆြးမေျပဖုိ႕ ဖန္လာတာပဲထင္ပါရဲ႕ေလ။ငါငယ္ငယ္တုန္းက နင့္ကုိခ်စ္ခဲ့တာ သူတုိ႔လုိပါပဲ။နင္က အသက္ၾကီးေပမယ့္ ခုထိအလွမပ်က္ေသးဘူး။နံ႕သာမလိမ္းေပမယ့္ ေမႊးတုန္း၊ပန္းမပန္ေပမယ့္ လွတုန္း။နင့္ရ႕ဲဘဝ ထာဝရလွပစြာနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ တုိင္ ရွည္ၾကာတည္တံ့ ေမႊးရနံ႔ေတြ ထုံေဝေနပါေစဆုိတာ ငါဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

                             “အေတၳာ အကၡရသညာေတာ။

                              အကၡရာပါဒေယာ ဧကစတၱာလီသံ။

                              ………………………………………….”

နင့္အလွအပရဲ႕ အဆင္းတန္ဆာ ဒြာဒရာသံေလးေတြ လွ ုပ္ခတ္သံၾကားရတုိင္း လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ဝန္းက်င္က နင္နဲ႕ငါစေတြ႕ခဲ့တာေလးေတြ တေရးေရးျမင္ေယာင္လာမိတယ္။ၾကာေတာ့လဲၾကာခဲ့ပါျပီ။ မုိးေရထဲမွာ၊မုိးစက္ေတြထဲမွာ၊ ႏွင္းပြင့္ေလးေတြ ၾကားမွာ၊ ဥၾသငွက္ရဲ႕ ခြန္းဆက္ေတသံေလးၾကားကဝါးရုံရိပ္မွာ၊စြယ္ေတာ္ရိပ္မွာ၊ပိေတာက္ရိပ္မွာ၊ကုကၠဳိးရိပ္မွာ၊

ရင္မွာလုွဳိင္းထခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးေတြကုိျပန္ေျပာင္းေျပာျပရမယ္ဆုိယင္ မုိးစက္ခေလးေတြကမဲ့လိမ့္မယ္၊ႏွင္းပြင့္ေလးေတြကရြဲ႕ၾကလိမ့္မယ္၊ဥၾသငွက္ေလးေတြကကဲ့ရဲ႕

ၾကလိမ့္မယ္။အခ်စ္ဆုိတာရင္ထဲမွာဘဲ ထာဝရသိမ္းဆည္းထား တာအေကာင္းဆုံပါပဲေလ။

မုိးစက္မုိးပြင့္ေလးေတြက်လာေတာ့ နင့္အေၾကာင္းကုိ ငါမေတြးပဲ မေနနုိင္ျပန္ေတာ့ဘူး။မေဆြးဘဲမေနနုိင္ျပန္ေတာ့ဘူး။ သည္ေတာ့အေတြးရိပ္နဲ႔ အေဆြးစိတ္ေတြသက္သာပါေစေတာ့လုိ႔ တုိငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြကုိ နင့္ဆီစာေရးလုိက္တာပဲ၊ငါသိပါတယ္။နင္ကေတာ့စာျပန္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

                                                                           နင့္ရဲ႕ငါ

                                                                          သုိ႔မဟုတ္

                                                                   အရွင္အဂၢဝံသ(ဝန္းသုိ)

                                     
    မွတ္ခ်က္။     ။ငယ္စဥ္စာသင္သားဘဝကစတင္က်က္မွတ္ခဲ့ရေသာသဒၵါၾကီး

                                                       
                      သုတ္စဥ္ ႏွင့္ သဒၵါၾကီးရွစ္ေစာင္ပါဌ္စာအုပ္ကုိ ျမတ္ႏုိးယုယစြာ   

                      ျဖင့္"သိဂၤါရ ရသ"ေပၚလြင္ေအာင္ ရသစာေပအျမင္ျဖင့္ေရးဖြဲ႔
                      တန္ဆာဆင္ပါသည္။

ၸဤပုိစ္ကုိဝန္းသုိျမဳိ႕ခႏၱီးပရိယတၱိစာသင္တုိက္(၇၅)ၽႏွစ္ျပည့္ေရႊဝန္းရတနာမဂၢဇင္းမွကူးယူေဖၚျပပါသည္။

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..(ေရႊဝန္းရတနာ)..(၂၀.၁၂.၁၁)အဂၤါေန႔ 
Email..ashinvimala2009@gmail.com              

အရွင္မဟာကႆပ၊အေလာင္းေတာ္ကႆပ။

                                                             
                                                                                 

 အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ျမတ္ၾကီးပရိနိဗၺာန္စံပုံကုိသိလုိပါသည္အရွင္ဘုရား။ မဟာဗုဒၶဝင္က်မ္းမွာအရွင္မဟာကႆပဟာပထမသံဂါယနာကုိဦးေဆာင္တင္ေတာ္မူၿပီးေနာက္      သက္ေတာ္၁၂၀မွာပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မႈေၾကာင္းသာပါရွိဲျပီးဘယ္ေနရာမွာဘယ္လုိပရိနိဗၺာန္စံသည္ မည္သူေတြကစ်ာပနေဆာင္ရြက္သည္ဟုမျပဆုိပါ။ျမန္မာႏုိင္ငံအညာကအေလာင္းေတာ္ကႆပမွာ
အရွင္မဟာကႆပ၏အေလာင္းေတာ္ျဖစ္သည္ဟုလည္းၾကားဖူးပါသည္။ဟုတ္ပါသလား
အရွင္ဘုရားရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါသည္။

                                                        ေဒၚသႏၱာခင္ ၊ ေခတၱ ဘန္ေကာက္

                                               ပါဠိမွတ္တမ္း

ဗုဒၶအရွင္ေတာ္ၿမတ္္ဟာမိမိရဲ႕ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းနဲ႔ အရွင္မဟာကႆပရဲ႕ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းကုိလဲလွယ္ သုံးေဆာင္ေတာ္မႈတယ္( သံ ၁၊ ၄၂၀)။ အဲဒီလုိလဲတာဟာဗုဒၺအရွင္ေတာ္ျမတ္ကမိမိမွာရွိတဲ႔ေနာက္ အရွင္ျမတ္အားသာသနာနဲ႔ သံဃာကုိဆက္လက္ထိန္းသိမ္းဖုိ႔တာဝန္ေပးတဲ႔ သေဘာပါ။ (သံ -ဌ ၂၊ ၁၈၁)။ အရွင္မဟာကႆပဟာပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိ ( အတိတ္ဘဝေတြကုိသိႏိုင္ျခင္း) ဒိဗၺစကၡဳ( နက္မ်က္္စိကဲ႔သို႔ ျမင္ႏဳိင္ျခင္း) စတဲ႔ အညိညာဥ္ေတြမွာဗုဒၶအရွင္ေတာ္ျမတ္နဲ႔ ထပ္တူအစြမ္းရွိတယ္(သံ ၁၊ ၄၃၁)။ အရွင္ျမတ္ဟာအရွင္အာနႏၵာနဲ႔ ပုဂၢဳိလ္ေရးအင္မတန္ခင္မင္တယ္။ ဒါေၾကာင္႕အရွင္အာနႏၵာ သက္ေတာ္ၾကီးလုိ႔ ဦးေခါင္မွာဆံပင္ျဖဴေနခ်ိန္မွာေတာင္ “ ကုမာရက = ေကာင္ေလး” လုိ႔ေခၚေဝၚျပီး ျပစ္တင္မႈေတြျပဳဖူးတယ္ (သံ ၁၊ ၄၁၈)။ သက္ေတာ္ ၁၂၀ ရွည္တယ္ (ဒီ-ဌ ၂၊ ၄)။ ႏွစ္ေပါင္း၁၂၀ ပတ္လုံးအိပ္ရာေပၚမွာေက်ာခ်ျပီးက်ိန္းစက္ေတာ္မမႈဘဲနိသဇၨဓုတင္ေဆာက္တယ္(အံ -ဌ ၂၊ ၃၂၈)။ ပထမသံဂါယနာတင္ျဖစ္ေအာင္ ဦးေဆာင္ စီစဥ္ခဲ႔သူပါ (ဒီ - ဌ ၁၊ ၂-၃)။ ပထမသံဂါယနာတင္ခ်ိန္မွာအရွင္ျမတ္ရဲ႕ သက္ေတာ္၁၂၀ ရွိျပီ (သံ -ဌ ၂၊ ၁၈၁)။ ပါဠိေတာ္နဲ႔ အဌကထာမွတ္တမ္းေတြထဲကထူးျခားတာေလးေတြကေတာ႔ ဒါေလာက္ပါပဲ။

အရွင္မဟာကႆပရဲ႕  သြားေတာ္ဓါတ္တစ္ဆူကုိသီဟုိဠ္မွာရွိတဲ႔ပဥၥေယာဇနလုိ႔ေခၚတဲ႔အရပ္ (ယခုကုိလံဘုိႏွင္႔ ေဂါေလျမဳိ႕ အၾကားမွာရွိတဲ႔ Bentota )က ဘီမတိတၲ ဝိဟာရေက်ာင္းတုိက္မွာဌာပနာထားတယ္(စူဠဝံသ၊ အခန္း ၈၅၊ ၈၀၊ ၈၁ဂါထာ) ၊ ဗုဒၶကုိယ္စားဗုဒၶသာသနာကုိအေျခခုိင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မႈတဲ႔ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ၾကီးပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မႈပုံအေသးစိတ္ကုိပါဠိစာေပမွတ္တမ္းေတြမွာမေဖာ္ျပတာကေတာ႕ အေတာ္အတန္ ထူးျခားျပီးစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာေတာ႕ေသခ်ာတယ္။

                                                          

                                            သကၠတမွတ္တမ္း

သကၠတဘာသာနဲ႔ေရးထားေသာ အာေသာကဝဒါနက်မ္းနဲ႕ ဒိဗ်ာဝဒါနက်မ္းေတြမွာေတာ႕ အရွင္ျမတ္ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မႈပုံကုိအနည္းအက်ဥ္းေဖၚျပတယ္။ပထမသံဂါယနာတင္ျပီးတဲ႔အခါ အရွင္မဟာကႆပဟာဗုဒၶအပ္ႏွင္းခဲ႔တဲ႔  မိမိ တာ၀န္  ကုိေဆာင္ရြက္ျပီးလို ့ ဆင္ျခင္ျပီးပရိနိဗၺာန္စံဖုိဆုံးျဖတ္ပါတယ္။အရွင္ျမတ္ဟာဓမၼကုိအရွင္အာနႏၵာနဲ႕လႊဲအပ္ျပီးသံေဝဇနိယဌာနေတြကုိ ၾကြျပီးေနာက္ဆုံးရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႕ကုိၾကြပါတယ္။ အဇာတသတ္ဘုရင္နဲ႕ ေတြ႕လုိေပမယ့္  ဘုရင္အိပ္စက္ေနခ်ိန္ျဖစ္လုိ႕ ဘုရင္ကုိ မႏွဳိးလုိတာေၾကာင္႕ ကုကၱဳဋပါဒဂိရိေတာင္ကုိ တစ္ပါးတည္း ၾကြေတာ္မူတယ္။ ဗုဒၶသက္ေတာ္ ထင္ရွားရွိစဥ္က  အရွင္ျမတ္နဲ႕ လဲလွယ္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းကုိေမတၱယ်ဘုရားရွင္အားလႊဲအပ္ဖုိ႕တာဝန္ရွိတဲအတြက္ ဂူတစ္ဂူထဲမွာတင္ပလႅင္ေခြထုိင္ျပီး “ ဤခႏၲာကုိယ္သည္ေမတၲယ်ဘုရားရွင္ ပြင္႕ေတာ္မူခ်ိန္ထိတည္ပါေစ”လုိ႕ အဓိ႒ာန္ျပဳပါတယ္။ ေျမငလ်င္ တုန္လႈပ္ျပီးနတ္ေတြကအရွင္ျမတ္ရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွာဖံုးအုပ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ သကၤန္းကုိလႊဲေျပာင္းေပးအပ္ျပီးမွ အရွင္ျမတ္ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မႈမယ္။

မၾကာမီအဇာတသတ္မင္းနဲ႕ အရွင္အာနႏၵာတုိ႕ အရွင္ျမတ္ကုိဖူးေျမွာ္ဖုိ႕ ေတာင္ေပၚသုိ႔သြားေရာက္ခဲ႕ၾကပါတယ္။ ပိတ္ဖုံးေနတဲေတာင္တံခါးအနည္းုငယ္ပြင္႕လာလုိ႕ အရွင္မဟာကႆပရဲ႕ကုိယ္ခႏၶာကုိစ်ာပနျပဳလုိေပမယ္႕  အရွင္အာနႏၵာကအရွင္ျမတ္ရဲ႕ကုိယ္ခႏၶာမွာေမတၲယ်ဘုရားရွင္ပြင္႕ေတာ္မူသည္အထိမပ်က္မစီးတည္ရွိရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းမိန္႕ေတာ္မူ    မျပျဖစ္ဘူး။အဲဒီေနာက္ေတာင္တံခါးၾကီးျပန္ပိတ္ဖုံးသြားျပီးအဇာတသတ္နဲ႕ အရွင္အာနႏၵာတုိ႕လည္းထြက္ခြာခဲ႕ၾကပါတယ္။ ( ErienneLamotte , Hostpry of Indian Buddhism, p.206-207)။

                                         တ႐ုတ္အစဥ္အလာ

တ႐ုတ္ဗုဒၶဘာသာအစဥ္အလာရကုကၠဳဋပါဒဂိရိေတာင္ဟာတ႐ုတ္ႏုိင္ငံအေနာက္ေတာင္ပုိင္း တစ္ေနရာမွာရွိတယ္လုိ႕ဆုိပါတယ္။ ရွင္ျမတ္ကုိ ၾကည္ညိဳၾကတဲ႔ တရုတ္ရဟန္းေတာ္ေတြ အဲဒီေတာင္မွာရွိတဲကအရွင္ျမတ္ကုိအဖူးအေျမာ္ၾကြေလ႔ရွိရာမွာအရွင္မဟာကႆပရဲ  ခႏၶာကုိယ္ တင္ပလႅင္ေခြလ်က္ဖူးေတြ႔ၾကသူေတြအမ်ားၾကီၤးရွိပါသတဲ႔။( Ibid , p.207) ။

                                            ေပါင္ေလာင္ရွင္ကႆပ

      “သုံးဆယ္ႏႈိက္ ငေနာင္သင္ ခုိးသားတစ္ေထာင္ႏွင္႔ ပုန္ကန္သည္ကုိလည္းရန္မန္ငေထြးကုိေစေတာ္မူသည္။ အရွင္ခ်ည္းဖန္းယူဆက္လွ်င္ နဖူးတြင္စာထုိး၍  ထားရ၏။ ရန္မန္ငေထြးကုိအမႈေတာ္ ကုံတြင္ေပသည္ဟုအားရေတာ္မူ၍ အနႏၲပစၥည္းဟူေသာအမည္ႏွင္႔ ဆုလပ္ေပးေတာ္မူ၏။ တုိင္းစြန္းျပည္နားခုိးသားဓားျမသူပုန္သူကန္ရွိရာေစေတာ္မူတုိင္းေအာင္ဘန္းမ်ား၍ 

ရသည္႕ဆုလပ္မ်ားႏွင္႕အရွင္ကႆပတြင္ေသာေပါင္ေလာင္ရွင္ကုိိဆရာျပဳသ၍ ဘုရားသိမ္ေက်ာင္းေကာင္းမ႔ႈစာရင္းမ်ားကုိေလွ်ာက္္ဆက္လွ်င္ ပစၥဳပၸန္သံသရာအက်ဳိးကုိမ်ားစြာေဆာင္ရြက္ေပသည္ဟု

အနႏၱသူရိယအမည္ႏွင္႕ (မယားၾကီးေသသည္ျဖစ္၍  စစ္သူၾကီးငစည္ေျမးေစာအလြန္ကုိခင္အုန္းအမည္ႏွင္႔

မိဖုရားေျမွာက္ရာတြင္ ျမင္႔သည္) သမီးေတာ္ေက်ာင္းေတာ္ႏွင္႔ ေဆာင္ႏွင္းေတာ္မူ၏။( တြင္းသင္း ။တ-တြဲ ၊စာ -၁၃၀)။ေပါင္ေလာင္ရွင္ကႆပဟာထီးလင္းျမိဳ႔စီရင္စုေပါင္ေလာင္ရြာဇာတိျဖစ္သည္။ပုဂံျမဳိ႔ေတာ္ဘက္ ခရီးတစ္တုိင္ေက်ာ္ကြာမွာရွိ တဲ႔  ေတာရြာေက်ာင္းမွ သီတင္းသုံးတယ္(ပိဋကတ္ေတာ္သမုိင္း ၊စာကုိယ္အမွတ္ ၃၃၀)။စစ္ကုိင္းခရုိင္ ေျမာင္ျမဳိ႔နယ္ရွိေရႊေပါင္ေလာင္ ဘုရားေက်ာက္စာအရေျမွာင္ျမိဳ႔နယ္ ေက်ာက္ရစ္ရြာဇာတိ၊ သကၠရာဇ္ ၅၃၀ဖြား၊ ငယ္မည္ “ေပါင္ေလာင္သင္” ျဖစ္တယ္။

ေပါင္ေလာင္အရပ္ကုိသာသနာျပဳခရီးလွည္႔စဥ္ ေပါင္ေလာင္လူမ်ဳိးအၾကီးအကဲတုိ႕ကေပါင္ေလာင္အငယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိအလုပ္အေကြ်းအပ္လွဴတဲ႔အထိေပါင္ေလာင္လူမ်ဳိးုိ႔ တုိ႔ ရုိေသ ကုိင္းညြတ္ခံရလုိ႔ ေပါင္ေလာင္ရွင္လုိ႕ေခၚတယ္။ သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံအႏွ႔ံအျပားဘုရားဖူးၾကြျပီးေနာက္ သီဟုိဠ္မွ ဓါတ္ေတာ္ ၃၇ခုႏွင္႔  ေမးရုိးေတာ္တစ္ဆူပင္႔ခဲ႔လုိ႔ အဲဒီဓါတ္ေတာ္ေတြကုိဌာပနာျပီးအထက္ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ခြင္မွာဘုရားေစတီတည္တယ္။ မိမိဘုရားတည္ထားတဲ႕အရပ္ေတြမွာလွည္႔လည္သီတငိးသုံးေတာ္မႈတယ္။ေယာနယ္ဖက္ကုိလည္းသာသနာျပဳ ၾကြေရာက္ေလ႕ရွိတယ္။( ဇာတကပါဠိနိႆယနိဒါန္း ၊ စာx၁၀)။

ေပါင္ေလာင္အရွင္ကႆပဟာပုံေခတ္ကရဟႏၱာအျဖစ္ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ပါ။ ဤအရွင္သီဟုိဠ္ကုိၾကြတဲ႕အခါ နတ္သိၾကားတုိ႕ကက်ားေယာင္  ဖန္ဆင္းျပီးပုိ႔ေပးတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံသေဘၤာနဲ႔လည္းၾကြတယ္။ သေဘၤာစီးသြားစဥ္ တစ္ခါမွာေတာ႕ ပင္လယ္ထဲမွာသေဘၤာမေရြ႔ဘဲရပ္ေနတဲ႕ “မသူေတာ္ ပါေခ် ျပီ” ဆုိျပီး (ဒီအဆုိဟာအခ်ဳိ႔ဇာတကမွာပါတာနဲ႔တူေနတယ္) မဲခ်ေတာ႕ အရွင္ကႆပကုိပဲသုံးၾကိမ္က်လုိ႕ သေဘၤာေပၚက ျပစ္ခ်တဲအခါ မေထရ္ ကုိမိေက်ာင္းၾကီးတစ္ေကာင္ကေက်ာကုန္းေပၚတင္ျပီးသီဟုိဠ္သုိ႕ အေရာက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးပါတယ္။

ေပါင္ေလာင္ကႆပသီဟုိဠ္ကြ်န္းမွာလွည္႕လည္စဥ္ မ်က္မျမင္ဘီလူးေတြကုိေမတၱာေရခ်မ္းနဲ႕ မ်က္စိအလငိးရေစတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ဘီလူးတုိ႔  ငရမန္၊ အတင္က်ည္းအမည္ရွိတဲဘီလဴးညီေနာင္ ဆရာေတာ္က လွဴလုိက္တယ္၊ ဆရာေတာ္အျပန္မွာသီဟုိဠ္မဟာေစတီပုံ၊ ေလာဟပါသာဒ (ေၾကးျပာသာဒ္) ပုံ၊ ဓါတ္ေတာ္ေမြေတာ္၊ မဟာေဗာဓိေညာင္ေစ႔ေတြကုိ ျမန္မာျပည္ကုိယူခဲ႔တယ္။ ေပါင္ေလာင္အရွင္ကႆပမေထရ္ဟာနရပတိစည္သူမင္းၾကီးရဲ႕ ဆရာျပဳကိုးကြယ္ခံရတယ္ ( သာသနာလကၤာရစာတမ္း၊ စာ-၁၁၄)။

ေပါင္ေလာင္အရွင္္ကႆပဟာ  ၁။ ခုဒၵသိကၡာနိႆယေဟာင္း (ပိဋကတ္ေတာ္သမုိင္း ၊ စာကုိယ္အမွတ္ ၇၆၀) ၂။ သဟႆရံသီမည္ေသာေဗာဓိပင္ဝင္ဋိကာက်မ္းေတြကုိေရးခဲ႔တယ္(ယင္း၊ စာကုိယ္အမွတ္ ၊၃၃၀ )။ ေဗာဓိဝင္ဋိကာနိဂုံးအရနရပတိစည္သူမင္းၾကီးရဲသားေတာ္ သီခဝိဇယမင္းသားကေဗာဓိဝင္ဋိကာကုိသကၠရ္ ၅၆၀၊ခု ေပရြက္ေပၚမွာေရးတင္တယ္လုိ႕ဆုိတယ္။ ေဇယ်သီခကုိသီခဝိဇယ ၊၄င္းရဲ႕ မယ္ေတာ္ကုိလည္း “ သဒါ သဒၶါယ ဒကၡာယ၊ သယေတာဒကၡိဏာေဒဝိဟာ = သဒၶါတရားႏွင္႔ အခါခက္သိမ္းလွဴဒါန္းေလ႕ရွိသည္႕  ေတာင္ျပင္သည္ မိဖုရားလုိ႕ဆုိတယ္။ ပုဂံျမိဳ႕ေတာ္ဘက္ တစ္တုိင္ေက်ာ္ကြာေဝးတဲ႕ ေတာရြာေက်ာင္းမွာသီတင္းသုံးစဥ္ 

ခုဒၵသိကၡာအဌကထာနိႆယကုိေရးစီရင္ခဲ႔ေၾကာင္းကႆပေက်ာင္းေက်ာက္စာမွာဆုိတယ္( မဟာဒြါရနိကာယသာသနဝံသဒီပနိ ၊စာ၊ ၉၂)။ 

ေပါင္ေလာင္ကႆပနဲ႔ပတ္သက္ဖြယ္ရွိတဲ႕ ပုဂံေက်ာက္စာအခ်ဳိ႕ကုိေလလာၾကည္႕တဲ႕အခါ  ပိဋကတ္ အလြန္တတ္ကြ်မ္းသူ ၊ဘုရင္ေတြမူးမတ္ေတြၾကည္ညိဳ ကုိးကြယ္ခံရသူ၊ ပုဂံမင္း (သကၠရ္၅၇၇ မွာျဖစ္လုိ႕ နားေတာင္းမ်ားမင္း ျဖစ္ဖြယ္ရွိတယ္) ကအတန္တန္ပင္႔လုိ႕ ပုဂံကုိၾကြေရာက္ျပီးဘုရင္ခံစားေနရတဲ႕ ေရာဂါကုိေပ်ာက္ေအာင္ကုသေပးတဲ႕အတြက္ ဘုရင္ကထီးျဖဴေဆာင္းျပီးပူေဇာ္ခံရသူ ၊ ေတာေက်ာင္းဂုိင္းကုိစတင္တည္ေထာင္သူျဖစ္ေတြ႔ရေၾကာင္းပါ။

ေတာင္သူျမဳိ႔ေထာင္႕ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱာသိရိသံဝရမေထရ္  ေရးစီရင္တဲ႔ အေလာင္းေတာ္ကႆပသမုိင္းက်မ္းအရသကၠရ္ ၇၆၃ခုႏွစ္နန္းတက္တဲ႕ေရႊနန္းစံပထမမင္းေခါင္းၾကီးလက္ထက္ေတာင္ၾကားရြာဇာတိလုိ႕ဆုိတယ္။ သိဟိုဠ္မွာပညာသင္ယူတက္ေျမာက္ျပီး ျပန္ေရာက္တဲကအခါ ခ်င္းတြင္းျမစ္ရဲ႕ အေရွ႕ဖက္ကမ္းေရႊေလွအရပ္မွာစာေပပုိ႔ခ်ခဲ႔ေၾကာင္းဆုိတယ္။

                                          အေလာင္းေတာ္ကႆပ

တစ္ခါေသာ္  ျမင္းမူေတာေက်ာင္းမွ အျမင္႕ေတာေက်ာင္း ၊ တုံေတာေက်ာင္းမွ ျဖတ္၍ ေယာနယ္ဖက္သုိ႕ သာသနာျပဳၾကြအသြားပုံညာေတာင္ႏွင္႕မဟူေတာင္တုိ႕ဆုံရာယခုအေလာင္းေတာ္ကႆပေနရာမွာေပါင္ေလာင္ကႆပအရွင္ျမတ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတယ္။  အနီးအနားရြာသားမ်ား၊ ကုိးကြယ္သူဒါယကာမ်ားကေကာင္းစြာသျဂိဳဟ္ၾကျပီးအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ကုိယ္စားပုံေတာ္ အေလာင္းေတာ္သဏၭာန္တည္ထားကုိးကြယ္ရာမွာအေလာင္းေတာ္ကႆပလုို႕ ေဝးနီးအႏွံ႕ ေက်ာ္ေစာလာတယ္ (ဇာတကပါဠိႆယနိဒါန္း ၊ စာ-၁၂)။

                                                      သုံးသပ္ခ်က္

ဓုတင္ေဆာင္ ဧတဒဂ္ရအရွင္နဟာကႆပဟာဗုဒၶသာသနာမွာအလြန္ထင္ရွားတယ္။ ထင္ရွားသူေတြရဲ႕   ျဖစ္ရပ္ေတြမွာအံဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းေတြ  ပါေနေလ႕ရွိတတ္တယ္။ အရွင္မဟာကႆပအစစ္ကုိအိႏိၵႏွုိင္ငံဗီဟာျပည္နယ္ တစ္ေနရာမွာပရိနိဗၺာန္စံဖုိ႕ ပုိျဖစ္ႏုိင္တယ္။တရုတ္ ႏုိင္ငံကအရွင္မဟာကႆပနဲ႕  ျမန္မာႏုိင္ငံကေပါင္ေလာင္အရွင္ကႆပတုိ႕ကအဂၢသာဝကၾကီးအရွင္မဟာကႆပနဲ႔  ပတ္သက္ႏုိင္ဖြယ္ မရွိပါဘူး။

အင္း ၊ ေပါင္ေလာင္ အရွင္ကႆပဟာပုဂံေခတ္ကရဟႏၲာအေနနဲ႔ အလြန္ထင္ရွားတဲ႔ ဘုရင္ကုိးကြယ္ခံပုဂၢဳိလ္ျဖစ္လုိ႕ အံ့ၾသထူးဆန္းျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ အတူေနာင္အခါ အေလာင္းေတာ္ကႆပ ျဖစ္လာတယ္ဆုိရင္ေတာ႕ မျငင္းသာပါဘူး။

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ..(၁၅.၁၂.၁၁)ဗုဒၵဟူးေန႔

 ဆက္သြယ္ရန္..ashinvimala2009@gmail.com

မေလးရွားႏုိင္ငံ၌ ဗုဒၶသာသနာ စတင္ျပန္႔ပြားပံု

                                                                             

မေလးကြ်န္းဆြယ္သည္လည္း ေရွးေခတ္က သု၀ဏၰဘူမိဟုေခၚေသာ ေဒသ၌ ပါ၀င္ေၾကာင္း အခ်ိဳ႕ပညာရွင္တုိ႔က ယူဆၾကသည္။ ထုိအယူအဆအရဆိုေသာ္ တတိယသံဂါယနာအျပီး သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ခဲ့ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူျပီး ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း (၂၅၀)ခန္႔တြင္ ထုိေဒသသို႔ ဗုဒၶသာသနာ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိရေပမည္။ သို႔ေသာ္ ခုိင္လံုေသာ အေထာက္အထားကား မရွိေခ်။ ထုိေဒသကို သု၀ဏၰဒီပ ဟုလည္း ေခၚဆုိၾကသည္။

ခုိင္လံုေသာ အေထာက္အထားအရမူ ခရစ္ႏွစ္ ၄-ရာစုႏွင္ ့၅-ရာစုသံုး အိႏၵိယအကၡရာျဖင့္ ေရးထုိးထားေသာ သကၠတဘာသာေက်ာက္စာတုိ႔ကို မေလးကြ်န္းဆြယ္အႏွွံ႔အျပား၌ ေတြ႕ရွိရသည္။ ထုိေက်ာက္စာတုိ႔၌ ေရးထုိးထားေသာစာမ်ားမွာ မဟာယာနမဇၥ်ိမိကဂုိဏ္း၏ အေတြးအေခၚမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာေတြ႕ရွိ ၾကရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခရစ္ႏွစ္ ၅-ရာစုေလာက္ကပင္ မေလးကြ်န္းဆြယ္၌ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ရွိေနျပီဟု ယူဆရသည္။

ခရစ္ႏွစ္ ၇-ရာစု၌ ဆူမၾတာကြ်န္းတြင္ သီရိ၀ိဇယႏုိင္ငံသည္ တန္ခိုးၾကီးေသာ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံအျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့သည္။ မေလးကြ်န္းဆြယ္ကိုပါ အုပ္စုိးခဲ့သည္။ ၇-ရာစု ကုန္ခါနီး၌ သီရိ၀ိဇယႏုိင္ငံသို႔ေရာက္ခဲ့ေသာ တရုတ္ခရီးသည္ ရဟန္းေတာ္ အီက်င္က ထုိႏုိင္ငံ၌ ဗုဒၶသာသနာ လြန္စြာထြန္းကား၍ အနီပတ္၀န္းက်င္နုိင္ငံမ်ား သို႔လည္း ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနေၾကာင္း သီရိ၀ိဇယ၌ သဗၺတၳိ၀ါ၏ ထြန္းကားေနျပီး မဟာယာနလည္း အနည္းငယ္ရွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ထားေလသည္။

ခရစ္ႏွစ္ ၈-ရာစု၌မူ သီရိ၀ိဇယႏုိင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ေသေလျႏၵဘုရင္မ်ားသည္ အိႏၵိယျပည္မွ တႏၱရဗုဒၶဘာသာ ဗဟုိဌာနျဖစ္ေသာ နာလႏၵတကၠသိုလ္ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ တႏၱရ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ပါလမင္းတုိ႔၏ ၀ိကၠမသီလ၊ ၾသဒႏၱပုရိ၊ ဂ်ဂဒၵလတကၠသိုလ္တုိ႔ႏွင့္လည္းေကာင္း ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံမူရွိခဲ့ၾကသည္။ ပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပံ့မူမ်ားပင္ ရွိခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သီရိ၀ိဇယနုိင္ငံအတြင္း၌ ပါ၀င္ေသာ မေလးကြ်န္းဆြယ္၊ ဆူမၾတာ၊ ဂ်ားဗား ကြ်န္းမ်ားသို႔လည္း မဟာယာနတႏၱရ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္႔ပြားခဲ့ေလသည္။

ခရစ္ႏွစ္ ၁၆-ရာစုတြင္ မူဆလင္ စူလတန္ဘုရင္တုိ႔က သီရိ၀ိဇယနုိင္ငံကို သိမ္းပိုက္လုိက္ေသာအခါ ထုိနုိင္ငံေတာ္၏ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေသာ မေလးကြ်န္းဆြယ္သည္လည္း မူဆလင္တုိ႔လက္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္သြားသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ မေလးကြ်န္းဆြယ္၌ ဗုဒၶဘာသာ ကြယ္ေပ်ာက္လုနီးပါး ျဖစ္သြားခဲ့ေလသည္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္မူ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တရုတ္ႏြယ္ဖြားမ်ားႏွင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ႕၏ အားထုတ္မူေၾကာင္ ့မေလးရွားႏုိင္ငံ၌ တစ္စတစ္စ ဗုဒၶဘာသာ သက္၀င္လူပ္ရွားလာေနျပီ ျဖစ္သည္။

အထူးအားျဖင့္ ပီနန္ကြ်န္း၌ ျမန္မာ၊ သီရိလကၤာႏွင့္ ထုိင္း ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားရွိေနျပီ ျဖစ္ေပသည္။ တည္ရွိရုံမွ်မက ပုိ၍ အံၾသဖြယ္၊ ျမန္မာတုိ႔ဂုဏ္ယူဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ ပီနန္ကြ်န္းရွိ ဓမၼိကာရာမ ျမန္မာသာသနာျပဳ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးပင္ ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ (၂၀၀)နီးပါး (ခရစ္ ၁၈၀၃-ခုႏွစ္) ကပင္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကိး ၆-ဆက္တုိ႔ လက္ဆင့္ကမ္း သာသနာျပဳခဲ့ရာ ယခုအခါ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီး (အဂၢမဟာပ႑ိတ) ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးပညာ၀ံသ၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ (အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ ဓမၼာစရိယ၊ မဟာ၀ိဇၨာ) ဆရာေတာ္အရွင္သုမနာစာရ သာသနာျပဳလ်က္ရွိသည္။ ေထရ၀ါ၏ႏွင့္ ျမန္မာယဥ္ေက်းမူအတြက္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္တုိ႔၏ ေလ့လာရာဌာနၾကီးတစ္ခု အျဖစ္လည္း တည္ရွိေနေပသည္။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္ေျမ႕ၾကပါေစ.ေရႊဝန္းရတနာ.(၁၂.၁၂.၁၁)တနလၤာေေန႔

 ဆက္သြယ္ရန္.... ashinvimala2009@gmail.com

ဆက္၍ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး ..

                                  "ေစာဘြားေျမ"

                                                   a
                                          မွန္ကင္းေတာင္ၾကီး ျမင့္ထီးထီးက
                                         ပိတ္ဆီးရံကာ   လြန္သာယာလ်က္
                                         ျမွဴလႊာသင္းျဖဴ   ပုံမထူးသည့္
                                         ေဒါင္းျမဴရစ္ေခြ   ေစာဘြားေျမ။

                       တရံခါက   သည္ဌာနဝယ္
                      အာဂေယာက်ာ္း  ဇာနည္ဘြာသည္၊
                      တုိ႔မ်ားပုိင္နက္   လုိရမၼက္ေၾကာင့္
                      စစ္ဖက္လာျငား   နယ္ခ်ဲမ်ားကုိ  
                     တပါးသူ႕ကြ်န္ ငါမခံဟု
                     ရဲမာန္ဝင့္ဝင့္ တံခြန္လႊင့္၍

                                         ေသြးႏွင့္ရင္းႏွီး  သည္ေျမၾကီးကုိ
                                         စုစည္းခဲ့ၾက    ကာကြယ္ၾကသည္
                                          ျမန္မာ့ရေဌ  ေစာဘြားေျမ

                                         ခႏၱ်ာရာမ အႏြတၳျဖင့္
                                        ေခၚၾကသမုိက္ စာသင္တုိက္သည္
                                        ေန႔၌ေန႔ဝါ ညခ်ိန္မွာလည္း။
                                        ညဝါဆုိတက္  စဥ္မပ်က္မုိ႔
                                        ေနထြက္မွသာ  ေနဝင္ကာထိ
                                        စာသံေပသံ ညဳိးညဳိးညံလွ်က္
                                       က်မ္းဂန္တတ္သိ  ပညာရွိတုိ႔
                                       ထြန္းသည့္ဌာေန   ေစာဘြားေျမ။    

                     တရာရိပ္ႏွင့္ မဆိတ္ဓမၼ
                     လြန္ေအးမွ်သည့္ စန္႔လပမာ
                    ေက်ာင္းရိပ္သာလည္း ေကာင္းစြာတည္ေန  ေစာဘြားေျမ။

                                         ကုိင္းကြ်န္းလယ္ေျမ ဆန္ေရစပါး
                                         လြန္ေပါမ်ားလွ်က္ ေလးပါျဗဟၼစုိရ္
                                         စိတ္ဝယ္သုိ၍ ညီကုိေမာင္ရင္း
                                         ပုံမယြင္ပဲ ခ်စ္ျခင္းတူၾက
                                         ေမတၱာမွ်၍   သာစြဌာေနေစာဘြားေျမ။

                                                                            ေမာင္ေစာထြန္း(ျမေစတီ) 


                                          "အိမ္ၾကီးမာယာ"


                                  *လြယ္လာခဲ့ရ.........
                                   ဘဝအၾကိမ္ၾကိမ္ ခႏၶာ အိမ္၌
                                   ယွက္လိမ္ၾကဳိးစ၊ သမုဒယႏွင့္။

                                 *ငုိလာခဲ့ရ....
                                  ဘဝအၾကိမ္ၾကိမ္ ခႏၶာ္အိမ္၌
                                 အခ်ိန္မလပ္၊တရစပ္လ်င္
                                 မျပတ္ေရြ႕ေလ်ာ၊ဇရာသေဘာႏွင့္။

                                *နာလာခဲ့ရ.....
                                  ဘဝအၾကိမ္ၾကိမ္ ခႏၶာ္အိမ္၌
                                  မျငိမ္ရုိးရြ၊ ထုိးဆြညွဥ္ဆဲ
                                 ကုိက္ခဲ့ေနည၊ဗ်ာဓိဓမၼႏွင့္၊

                                 *ေသလာခဲ့ရ........
                                   ဘဝအၾကိမ္ၾကိမ္ ခႏၶာ္အိမ္၌
                                  ဝိညဥ္အသက္၊ခြာထြက္ရုပ္ခ်ည္း
                                  တာဆီးမရ၊မရဏႏွင့္။

                                *ေၾသာ္....
                                 ခႏၶာ ဟူသည၊္မတည္ေဖာက္လဲ
                                ဆင္းရဲအမွန္၊ရုပ္နာမ္စုစည္း
                                အိမ္ၾကီးမာယာ၊ရန္သူသာတည့္။

                               * ခႏၶာငါးပါး.....
                                လွည္ျဖားၾကိမ္ၾကိမ္၊မာယာအိမ္ကုိ
                                ခ်ဳိးႏွိမ္ရြံမုန္း၊ဘဝတုံးေအာင္
                                ရုန္းထြက္ခုက၊ဇြဲလုံးလျဖင့္
                               ဓမၼေလွယာဥ္၊တက္ကုိျပင္လွ်က္
                               မဂၢင္ခရီးႏွင္သင့္ျပီ။     ။

                                                                 ဗန္ေမာ္ရဲျမင့္။

ဝန္းသုိျမဳိ႕ခနၱီးပရိယတၱိစာသင္တုိက္ေရႊဝန္းရတနာမဂၢဇင္းမွကူးယူေဖၚျပပါသည္။



ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ(၆.၁၂.၁၁)အဂၤါေန႔