Photobucket

Friday, August 31, 2012

နယ္ၿမဳိ႕အသီသီးမွလာေရာက္ေသာ အိပ္ခ်္အုိင္ဗီမ်ား အာဟာရလုိအပ္

ျမန္မာအင္ဒီပဲန္ဒင့္ မီဒီယာမ်ားမွေတြဆုံေမျမန္းေနစဥ္။

ေျမာက္ဥကၠလာၿမဳိ႕နယ္၊အာေသာကရာမေရႊဟသၤာေရလယ္စာသင္တုိက္တြင္  နယ္ၿမဳိ႕အသီးသီးမွ အိပ္ခ်္အုိင္ဗီေဝဒနာသည္မ်ား ေဆးဝါကုသခံယူရန္ လာေရာက္တည္းခုိးေနထုိင္ၾကျပီး ထုိေဝဒနာရွင္မ်ားအတြက္အာဟာရႏွင့္ေႏြးေထးြႏွစ္သိမ့္မႈမ်ားလုိအက္ေနေၾကာင္း ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵ ႏၱကု႑လမွ ၿမန္မာအင္ဒီပဲန္ဒင့္ကုိ မိန္႕ၾကားခဲ့ပါသည္။
အဆုိပါအာေသာကရာမေရႊဟသၤာေရလယ္စာသင္တုိက္တြင္  ၂၀၀၅-၂၀၀၆-ခုႏွစ္မွစ၍ အိပ္ခ်္အုိင္ဗီေဝဒနာသည္မ်ား တည္းခုိေနထုိင္ခဲ့ၾကျ႔ပီး ယင္းေဝဒနာသည္မ်ားအား လက္ခံျဖစ္ခဲ့ပုံႏွင့္ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္က"ဒီေက်ာင္းကုိ ၂၀၀၅-ခုနွစ္ ဇူလုိင္ (၁၆)ရက္ေန႕မွာေက်ာင္းစတည္တယ္။ ေက်ာင္းမွာေရအခက္ခဲ့ရွိတာေၾကာင့္ ေရသြယ္မယ္ဒကာေပၚလာတယ္။  ေက်ာင္းကလဲေဝဘာဂီေဆးရုံေရွ႕မွာဆုိေတာ့ ေဆးရုံကလူနာေစာင့္ေတြက မနက္ဆုိရင္ေရဘူးေလးေတြကုိင္ျပီး ဆင္းလာၾကတယ္။ နဂုိတုန္းကေရကတအားရွားတယ္။ေရလာခပ္ရင္း တျဖည္ျဖည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စကားေျပာရင္း ခင္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ တခ်ဳိ႕လူနာေတြက ေဆးရုံကေနဆင္းရေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ လူနာတစ္ေယာက္ေဆးရုံကေနဆင္းရမယ္အခ်ိန္မွာ လူနာကဘယ္လုိမွေကာင္းေကာင္းလမ္းမေလွ်ာက္နုိင္ေသးဘူး။ နယ္ကုိျပန္မယ္ဆုိရင္လူနာေတြက အရမ္းဒုကၡေရာက္တယ္။ ဦးဇင္းတုိကနင္တုိ႕မသြားၾကနဲ႕ဦး။ ဒီမွာဘဲ  ၄၊၅၊၁၀  ရက္ေလာက္ေနၾကပါလုိ႕ ေနရင္းနဲ႕ပရိသတ္မ်ားလာတာဟု မိန္႕ၾကားခဲ့ပါသည္။
၂၀၀၉-ခုႏွစ္တြင္အေၾကာင္းတစုံတရာေၾကာင့္ ၃ လခန္႕ရပ္စဲခဲ့ရျပီ လူနာမ်ားအားေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္နုိင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း မိန္႕ၾကားခဲ့ပါသည္။ထုိေနာက္ ၂၀၁၁-ခုႏွစ္တြင္ လူနာမ်ားျပန္လည္လက္ခံခဲ့ျပီ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ အိပ္ခ်္အုိင္ဗီေဝဒနာသည္မ်ားကုိ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္ ၾကဳံေတြရေသာအခက္ခဲ့မ်ားကုိ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္က"တျခားမဂၤလာဒုံတုိ႕၊AZGတုိ႕ဆီမွာ ျပတဲ့သူေတြလည္း ဦးဇင္းတုိ႕ဆီမွာတည္းခုိၾကတယ္။ ဦးဇင္းတုိက မနက္၊ ေနလယ္ ၊ညေန ၃ၾကိမ္ေကၽြးေမြးတယ္။ဦးဇင္းတုိဆီမွာရန္ပုံေငြမရွိဘူး။ ရွိတဲ့လူနာေတြကုိေကၽြးထားတာတခုဘဲ။ ေဆးက သူတုိ႕မွာ အဖြဲစည္းေပါင္းစုံရွိတယ္။ စားစရိတ္ပဲ၊ ဆြမ္းခံကရတဲ့ဆြမ္းနဲ႕ ဟင္းက်ေတာ့တေန႕ကုိ ေငြ ၃၀၀၀(သုံးေထာင္က်ပ္)ထုပ္ျပီး က်န္တဲ့ဟာကုိ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ဆန္၊ဆီ၊ဆားနဲ႕ေကၽြးရတယ္။ အာဟာရကေတာ့မရွိဘူး။ ကုိယ့္စုိက္ခင္းဘဲအားကုိးေနရတယ္။ ၂၀၁၁-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလကစျပီေတာ့ ဘယ္အလွဴရွင္မွ ေကာင္းေကာင္းမလာေသးဘူး"ဟုမိန္႕ၾကားခဲ့ပါသည္။
နယ္ၿမဳိ႕ေလးတၿမဳိ႕မွေဆးဝါကုသမႈခံယူရန္ လာေရာက္တည္းခုိေနသူ ေဝဒနာ၇ွင္တဦးက မိမိတုိ႕ၾကဳံေတြ႕ေနရေသာ အခက္ခဲ့မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း" ဒီမွာကေနရတာ အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္။ အမတုိ႕က ဦးဇင္းတုိ႕ကုိအားကုိးေနရတယ္။ အမတုိ႕အျဖစ္က ဦးဇင္းေတြကဆြမ္းခံ၊ ဒကာမေတြကပါစပ္ဟဆုိတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္" ဟုညဳွိးငယ္စြာျဖင့္ေျပာရွာသည္။
အဆုိပါအာေသာကရာမေရႊဟသၤာေရလယ္စာသင္တုိက္တြင္ ၿမဳိ႕နယ္ အသီသီးမွ အမ်ားဆုံးလာေရာက္တည္းခုိေနထုိင္ၾကေသာ ေဝဒနာသည္မ်ားျဖစ္ျပီ ၅၀ ေက်ာ္ခန္႕ရွိေၾကာင္း ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ဘဒၵ ႏၱကု႑လမွ ၿမန္မာအင္ဒီပဲန္ဒင့္ ကုိမိန္႕ၾကာခဲ့ပါသည္။

၁။ နံက္စာတနပ္လွ်င္                   ၁၅၀၀၀က်ပ္ႏႈန္း
၂။ေနလယ္စာတနပ္လွ်င္              ၂၀၀၀၀က်ပ္ႏႈန္း   
၃။ညေနစာတနပ္လွ်င္             ၂၀၀၀၀က်ပ္ႏႈန္း      
၄။တေန႕တာအတြက္                 ၅၅၀၀၀က်ပ္ႏႈန္း         
ျဖင့္၎ လာေရာက္ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းနုိင္ပါသည္။
ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္လိပ္စာ
ေျမာက္ဥကၠလာျမဳိ႕နယ္
အာေသာကရာမေရႊဟသၤာေရလယ္စာသင္တုိက္
ေဝဘာဂီေဆးရုံေရွ႕

လက္ေထာက္ဆရာေတာ္ဦးအဂၢဝံသ 
HPး ၀၉၄၂၀၀၆၄၁၄၅
 ကုိဆန္းဝင္း
HPး ၀၉၄၂၀၀၇၉၈၄၅
မဝါဝါ(ၾသစေတးလ်)
HPး+၆၁၄၀၄၀၄၃၉၂၉
wawakhin@gmail.com

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ.ေရႊဝန္းရတနာ.(၃၁.၅.၁၂)ေသာၾကာ

Sunday, August 26, 2012

ေဝဘာဂီ၊ေရလယ္ေက်ာင္းႏွင့္စိမ္းလမ္းကမၻာ

           ေရႊဟသၤာေရလယ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ႏွင့္ကုမုျဒာဂ်ာနယ္မွ
                      ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္ေနစဥ္ 

                 ဓမၼာရုံၽမွတ္တုိင္ေရာက္လွ်င္ မုိးကအုံ႕မႈိငး္မႈိင္း အေဖၚပါလာသူက 

မုိးေအးေတာ့ေကာင္းတာေပါ့ဟုဆုိသည္။ သြားလာရခက္ေသာ္လည္း လူကုိလန္းဆန္းေစသည္။

မွတ္တုိင္တည့္တည့္ ကြန္ကရစ္လမ္းေလအဆုံး သဲေျမလမ္းေရာက္ေတာ့ မုိးဖြဲဖြဲရြာသည္။ 

သဲေျမလမ္းကမုိးၾကီးလွ်င္ေျခမ်က္စိေရျမဳပ္သည္။ ေျခာက္ေကြ႕မွတ္တုိင္ကဆင္းလွ်င္ 

ဒီလုိျမဳိးၾကဳံရမည္မဟုတ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေသာအခါ ဆရာေတာ္ကုိအဆင္သင့္ပင္ေတြရသည္။  သုိ႕ေသာ္

မအား။ မအားသည့္ၾကာမွ Reader အားအေလအနက္တန္ဘုိးထားသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ဝမ္းေျမာက္ 

ၾကည္ညဳိမိသည္။


Reader ။              ။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ဘြဲ႕အမည္၊ဝါေတာ္၊ ေမြးရပ္အေၾကာင္းေလးေျပာျပပါဦးဘုရား။

ဆရာေတာ္။           ။ ဘြဲအမည္က ဦးကု႑လပါ ၊သက္ေတာ္(၄၆)၊ ဝါေတာ္(၂၇)ဝါ၊ ၁၃၂၅ခု၊ 

                           တန္ခူးလဆုပ္(၁၄)ရက္၊ တနလၤာေန႕မွာ ဧရာဝတီတုိင္း၊ ဟသၤာတျမဳိ႕နယ္၊              အဂၤပုိေက်းရြာ 
                         မွာဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ ၁၃၃၃ခုနွစ္-ျပာသုိလ္လျပည့္ေက်ာ္(၁၁)ရက္ေန႕မွာ ေျမာက္ဥကၠလာပ
                          ျမဳိ႕နယ္၊(စ်) ရပ္ကြက္၊ သဒၶမၼဝါစီဟသၤာတပရိယတၱိစာသင္တုိက္ ပဓာနာနာယကဆရာ
                        ေတာ္ဘဒၵ ႏၱအရိယာလကၤာရ ဆရာေတာ္ဘုရားထံတြင္    ၇ွင္သာမေဏစတင္ဝတ္ခဲ့တာပါ။

reader ။         ။ဒီလူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ ဘယ္လုိေၾကာင့္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာဘာလဲဘုရား။

ဆရာေတာ္။     ။ ေဝဘဂီေဆးရုံေရွ႕ ဒီေက်ာင္းကုိ ၂၀၀၅ ခုနွစ္၊ ဇူလုိင္လဆန္းကစတင္ေရာက္ခဲ့တာပါ။
                   ေရသြယ္ေနခ်ိန္မွာ ေရအခက္ခဲ့ျဖစ္ေနတဲ့လူနာရွင္ေတြက အကူညီေတာင္းတာနဲ႕ ပထမဆုံး
                   ေသာက္ေရခပ္၊ ဒုတိယ ေရခ်ဳိး၊တတိယ နယ္ျပန္ဘု္ိအခက္ခဲ့ရွိေနတဲ့ လူနာေတြကုိ
                   ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ဒီလုပ္ငန္းထဲစိတ္ဝင္စားစြာနဲ႕ ဝင္ေရာက္ခဲ့တာပါ။
                   ထုိအခ်ိန္တြင္ လူနာသစ္တစ္ဦးေရာက္လာသည့္အတြက္ ဆရာေတာ္ကုိတုိင္ ေနရာထုိင္ခင္း
                   အတြက္ သြားေရာက္ေျဖရွင္းေပးေလသည္။
Reader ။       ။ ဘယ္သူေတြနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ဘာေတြလုပ္ေနပါသလဲဘုရား။

ဆရာေတာ္။    ။ ၂၀၀၆-ႏုိဝင္ဘာမွာ စိမ္းလန္းကမၻာမိသားစုက လူနာေတြေနဖုိ႕ ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္
                      လုပ္ေပးတယ္။



               အိမ္သာ(၄)ခန္းတြဲ ေဆာက္လုပ္ေပးပါတယ္။

                ၂၀၀၈-စတင္ဘာမွာ ဂိလာနသံဃာေတာ္ေက်ာင္းေဆာင္၊ ဂိလာနလူပုဂၢဳလ္ေက်ာင္းေဆာင္
               
                 တုိ႕ကုိျပည္ပအလွဴရွင္တစ္ဦးကေဆာက္လုပ္ေပးပါတယ္။
                 
                  လူနာမ်ားစာေသာက္ရန္ တစ္လကုိ  AFXB မွ(၁၇၀၀၀၀)တစ္သိန္းခုႏွစ္ေသာင္းက်ပ္၊
                 ဂရုဏာလရိပ္မွ(ဆန္ ၂ အိပ္၊ဆီ ၂ ပိႆာ) AFPမွ(၅၀၀၀၀)ငါးေသာင္းက်ပ္-လွဴဒါန္းပါတယ္။

Reader ။         ။ဘယ္လုိစိန္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါသလဲဘုရား။

ဆရာေတာ္။      ။ ပတ္ဝန္းက်င္အသုိင္းဝုိင္းက ျပစ္တင္ေဝဖန္ခံရတယ္။ဒကာဒကာမေတြကလည္းအ
                       ေထာက္အပံ့မေပးေတာ့ဘူး။ အဝင္ထြက္က်ဲတာေပါ့။ကူးမွာစုိးလုိေလ၊ဒါကသဘာဝ
                       က်တယ္ေလ။ဒီလုိဘဲသတ္မွတ္တယ္။

Reader ။          ။ေရွ႕မွာဘာအစီစဥ္လုပ္ဖုိ႕ရွိပါသလဲဘုရား။

ဆရာေတာ္။      ။အာေသာကေဖာင္ေဒးရွင္ဆုိျပီး ကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးဝါး ကူညီပံ့ပုိးဖုိ႕ရွိပါတယ္။

                      ARV-မပါပါဘူး။ တစ္လကုိလူနာ(၅၀) ဦးကူညီဖုိ႕ စီစဥ္ထားပါတယ္။
                      လူနာတစ္ဦးကုိ(၁၅၀၀၀)က်ပ္ ႏႈန္းနဲ႕ေပါ့။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေဘာင္အတြင္းဝင္တဲ့
                     သူမ်ဳိးကုိပံပုိးမွာပါ။ လူနာေတြကုိအခ်ိန္ဆြဲထားတာမ်ဳိးမၾကဳိက္ဘူး။ လုိအပ္တယ္ဆုိရင္
                     ခ်က္ခ်င္းကုသမႈ႕ေပးခ်င္တာ၊ ဟုိစာရြက္ ဒီစာရြက္ေတြနဲ႕ၾကာေနတာလဲမၾကဳိက္ဘူး။

Reader။         ။Reader နဲ႕ပရိတ္သတ္အတြက္ တခုခုေျပာပါဦးဘုရား။


ဆရာေတာ္။      ။အရာရာကုိစိတ္ကဦးေဆာင္ျပီးလုပ္မယ္ဆုိရင္ ဘာမဆုိေအာင္ျမင္နုိင္ပါတယ္။
                      ဒါေၾကာင့္ စိတ္ေကာင္းထား၊ မေကာင္းမႈကုိမလုပ္နုိင္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး ကုသုိလ္
                     စိတ္ျဖစ္ေအာင္ၾကဳိးစားၾကပါ။ ဆရာေတာ္မွၾသဝါဒစကားျဖင့္အဆုံသတ္လုိက္ပါတယ္။

အျပန္ခရီးတြင္ ေနပြင့္ေနေသးသည္။ ဆရာေတာ္ႏွင့္စကားမ်ားေျပာဆုိေနစဥ္အတြင္း၊မဟတၱမဂႏၶီနွင့္၊
မာသာထရီဆာတုိ႕အား အမွတ္ရေနမိသည္။ ဆရာေတာ္အားၾကည္ညဳိပြားကာ Reader မွဤေဆာင္းပါျဖင့္
ဦးညြတ္ကန္ေတာ့လုိက္ပါသည္။   

မဒမ္းကုိးတုိ၊သမီးစံတုိ႕၊ မိပုတုိ႕၊စပယ္ျဖဴတုိ႕၊လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္တုိ႕၊8Yarတုိ႕ဒီေဆာင္းပါးကုိျဖန္႕ေပးၾကပါ
ျပီေတာ့ေရာက္ေအာင္သြားျပီးစုံစမ္းပါလုိအပ္သလုိကူညီပါ။ လူနာေတြအတြက္အာဟာရႏွင့္ေႏြးေထြးႏွစ္သိမ့္
မႈေတြလုိေနပါတယ္။

                                                               ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္ဖုန္းနံပါတ္မ်ား
                                                         လက္ေထာက္ဆရာေတာ္ ဦးအဂၢဝံသ
                                                          hp;09420064145
                                                           ကုိဆန္းဝင္း--hpး 09420079845
                                                           `ဤဖုန္းနံပါတ္မ်ားသုိ႕ဆက္သြယ္လွဴဒါန္ႏုိင္ပါသည္။

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ(၂၆.၈

Tuesday, August 21, 2012

ဓမၼအေမးအေျဖမ်ား


       
   

 

 -

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ..(၂၁.၈.၁၂)အဂၤါေန႕

                                                             

Saturday, August 4, 2012

ဘဝအေမာေတြေျပေစဘုိအားလုံးဘဲရယ္ေမာၾကပါစုိ႕

                                                      
                                                                              

                      ထရိုက္မိၿပီ........
အရက္အလြန္အကြ်န္ေသာက္ေနတဲ.သားကို
အေဖၿဖစ္သူမွ ေလေအးေလးၿဖင္. ဆုံးမေနသည္...၊
အေဖ ။ ။ သား မင္းဒီလိုပဲအရက္ေသာက္ေနေတာ.မွာလား
သား ။ ။မဟုတ္ပါဘူးအေဖ သားအၿမည္းလည္းစားပါတယ္ တဲ.

      က်ည္ကာအက်ီၤဝတ္ခ်င္တယ္

ေသနတ္နဲ႔ အဆံုးစီရင္ေတာ့မယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို တရားသူႀကီးက
"မင္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးဆႏၵကို ေျပာပါ" ေမးလိုက္တယ္။
အက်ဥ္းသား ျပန္ေျဖလိုက္တာက
"က်ည္ကာအကၤ်ီဝတ္ခ်င္တယ္" ဟူတည္း

                           ဝက္ေမြးျမဴေရ

အေမရိကန္ႏိုင္ငံရွိ ၀က္ေမြးျမဴသူတစ္ဦးထံသို႔ တစ္ေန႔ေသာအခါ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာၿပီးစံုစမ္းေလ၏ ။
” ခင္ဗ်ားရဲ႕၀က္ေတြကို ဘယ္လိုအစာေတြေကြၽးသလဲဗ် ”
” ကြၽန္ေတာ့္၀က္ေတြကို ထမင္းက်န္၊ ဟင္းက်န္ေတြနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္အပုပ္ေတြ ေရာစပ္ၿပီးေကြၽးပါတယ္ ”
” ၾကားရတာစိတ္မေကာင္းစရာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကမၻာ့တိရိစၦာန္မ်ား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖဲြ႕ကအရာရွိပါ ။ အခုလိုက်န္းမာေရးနဲ႔မညီညြတ္တဲ့အစာေတြ ေကြၽးမႈအတြက္ခင္ဗ်ားကို ေဒၚလာတစ္ေထာင္ဒဏ္ေငြရိုက္ရပါလိမ့္မယ္ ”
ဒဏ္ေငြေဆာင္ၿပီး ( ၃ ) လခန္႔ၾကာျပန္ေသာ္ ေနာက္ထပ္လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ဦး ေရာက္လာၿပီး စံုးစမ္းျပန္၏ ။
“ခင္ဗ်ား၀က္ေတြကို ဘယ္လိုအစာေတြေကြၽးသလဲဗ် ”
” ဟုတ္ကဲ့၊ ေပါင္မုန္႔၊ ပူတင္း၊ ဒိန္ခဲ၊ အာလူး၊ ၾကက္ေပါင္းနဲ႔ ဗိုက္တာမင္အားေဆးေတြ ေရာစပ္ၿပီးေကြၽးပါတယ္ခင္ဗ်ာ ”
” အားပါး၊ အ့ံၾသစရာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႔က အရာရွိပါ ။ ကမၻာႀကီးရဲ႕လူဦးေရေလးပံုတစ္ပံုေလာက္ ႏွစ္စဥ္အငတ္ေဘးႀကံဳေနရတာကိုေတာင္မွ ခင္ဗ်ားကၿခိဳးၿခံဳမႈမရွိဘဲ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနတာ အဲဒီအတြက္ခင္ဗ်ားကို ေဒၚလာတစ္ေထာင္ဒဏ္ေငြရိုက္ပါတယ္ ”
ဒဏ္ေငြေဆာင္ၿပီး မ်ားမၾကာမီေနာက္တစ္ဦးလာျပန္ေလ၏ ။
” ခင္ဗ်ား၀က္ေတြကို ဘယ္လိုအစာေတြေကြၽးပါသလဲခင္ဗ်ား ”
” တစ္ေကာင္ကို တစ္ေဒၚလာစီေပးၿပီး ႀကိဳက္တာ၀ယ္စားလို႔ ေျပာလိုက္တယ္"

                                  သီခ်င္းဆိုမိလို
ကြ်န္ေတာ္တို.ရြာမွာ ဦးစံလွေဖဟူေသာလူတစ္ေယာက္ရွိေလ၏
ဦးစံလွသည္ အစအေနာက္အလြန္သန္၏
တစ္ပါးသူကို မထိတထိအလြန္စတတ္၏
တစ္ေန.ေတာ. ဦးစံလွ တစ္ေယာက္အၿပင္မွေခါင္းေပါက္ကာ အိမ္သို.ၿပန္လာသည္။

ေတာ္.နယ္ မႀကီးမငယ္နဲ.ဘယ္လိုၿဖစ္လို. ေခါင္းေပါက္လာရတာတုန္း
(ရြာေၿမာက္ပိုင္းက အပ်ိဳႀကီး လွတုတ္ေပါ့ငါ့ကိုနို.ဆီဘူးနဲ.ထုလိုက္တာ

ေတာ္ကဘာသြားလုပ္လို.တုန္း သူႏြားနို.ညွစ္ေနတဲ.နား သီခ်င္းသြားဆိုမိတာကိုးဟ
ေတာ္ကဘာသီခ်င္းဆိုတာတုန္းဟု ေဒၚသန္းၿမကေမးေတာ.
ဦးစံလွက အသံေနအသံထားနဲ.ဆိုၿပသၿဖင္. ေဒၚသန္းၿမင္.ေရာ သားသမီးမ်ားပါ
တ၀ါး၀ါး တဟားဟားရယ္မိႀကေလသည္
ဦးစံလွကို နို.ညွစ္ေနေသာအပ်ိဳႀကီး မလွတုတ္က နို.ဆီဘူးႏွင္.ထု၍ ေခါင္းေပါက္ေသ သီခ်င္းမွာ

(၀ဋ္လည္မယ္ အခ်စ္ဆုံးေရ...၀ဋ္လည္မယ္ အခ်စ္ဆုံးေရ...
တစ္ေန.ေန.ေတာ. မင္း၀ဋ္လည္မေလ....)တဲ.ဗ်ာ.....

                          ျမင္းပုိင္ရွင္


ၿမင္းပိန္မၾကီး ေရာင္းရန္ သြားေသာလယ္သမားၾကီးၿပန္လာရာ
ၿမင္းပိန္မၾကီးၿပန္ပါလာသည္ကိုေတြ႔သၿဖင္႕………..
ဇနီး။။။ၿမင္းေရာင္းဖို႔သြားတာၿမင္းပိန္ၾကီးမို႔လို႔ မေရာင္းခဲ႔ရဘူးလား။။။
လယ္သမား။။။။ေရာင္းဖို႔သြားတာပဲ ေစ်းေရာက္ေတာ႔ ေဒၚလာ(၆၀)နဲ႔ေရာင္းဖို႔
ပြဲစားလက္အပ္လိုက္တာ ပြဲစားက ငါမသိေသးတဲ႔ၿမင္းပိန္မရဲ႔ ေကာင္းကြက္နဲ႔
အရည္အၿခင္းေတြ ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ၀ယ္သူကိုေခၚေတာ႔တာပဲေဟ႔…
ငါလည္းပြဲစားေၿပာတာေတြနားေထာင္ၿပီး ၿမင္းပိန္မကိုေရာင္းဖို႔ ႏွေမ်ာ လာတာနဲ႔
မေရာင္းေတာ႔ဘဲၿပန္ယူလာခဲ႕တာပဲကြာဟု။။။ေၿပာလိုက္ေလသည္။။


               အေႏွာက္အယွက္
စာတိုက္မႈးထံဖုန္းဆက္တိုင္ၾကားသည္။။။
အိမ္ရွင္။။။ အရင္စာပို႔သမားက က်မေခြးနဲ႕ အဆင္ေၿပတယ္ ၿပသနာမရွိဘူး
အခုစာလာပို႔တဲ႔ စာပို႔သမားအသစ္နဲ႔ ကၽြန္မေခြးနဲ႔အဆင္မေၿပေတာ႔
ေခြးက စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ၿပီး ေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္။။။
စာတိုက္မႈး။။။ အဲဒီကိစၥကိုကၽြန္ေတာ္ရွင္းေပးပါမယ္။။ေခြးကအခုေလာေလာဆယ္ဘယ္မွာပါလဲ..ဟု
ေမးလိုက္သည္။။။
အိမ္ရွင္။။ၿခံထဲက သရက္ပင္ေအာက္မွာ
စာတိုက္မႈး။။။စာပို႔သမားကေကာ
အိမ္ရွင္။။။စာပို႔သမားလား။ အခုသစ္ပင္ေပၚကေန ေခြးကိုစိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ေအာင္
လုပ္ေနတယ္ေလ။။။။

                         ခင္ဗ်ားတို႔ကိုး
ေဆးရံုမွ လင္မယာႏွစ္ဦး ထြက္လာသည္။ လမ္းတြင္ တက္စီငွားသည္။
မိန္းမက တက္စီသမားအား”ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေျဖးေျဖးေမာင္းေပးပါေနာ္.
ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ မေန႔ကအေမာင္းၾကမ္းတဲ့ ဒရိုင္ဘာန႔ဲေတြ႔တာ ေဆးရံုတက္လိုက္ရတယ္။”

တက္စီသမား။ ။”ဪ….ခင္ဗ်ားတို႔ကိုး။ ၾကည့္စမ္း၊ ရုတ္တရက္ မမွတ္မိဘူး”


                                              ေရွ႔ေန
အသုဘ တစ္ခုသို႔ လိုက္ပါပိုေဆာင္သူမ်ားသည္ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းၾကၿပီးေနာက္
အေခါင္းအား ေၿမက်င္း အတြင္းသို႔ခ်လိုက္ၾကကာ ၀ိုင္း၀န္းေၿမဖို႔ေပးေနစဥ္….
အေခါင္းတြင္းမွ။။။
“““ကၽြန္ေတာ္ မေသေသးပါဘူးခင္ဗ်ာ..ကယ္ၾကပါ”””
ဟုဆိုေသာအသံအားၾကားလိုက္ရ၏။။။လူအမ်ားခဏမွ် ညိမ္သက္သြားၿပီး ေခါင္းအတြင္းမွထြက္ေပၚ
လာေသာအသံအားနားစြင္႕ေနၾကစဥ္……….
လူအုပ္ထဲမွ လူတစ္ေယာက္၏ အသံအားၾကားလိုက္ၿပီးေနာက္
ေၿမဖို႔ၿခင္းအား အၿပီးသတ္ေဆာင္ရြက္လိုက္ၾကေလသည္။။
ထိုသူေၿပာတာကေတာ႔။။။
“““ အဲဒီေကာင္ကေရွ႔ေန သူေၿပာတာကိုမယံုနဲ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မွာ ဆက္ၿပီးသာေၿမဖို႔ၾက ”””တဲ႔။။။။။။။

                           အလုပ္ေၿပာင္းလာတာ
ကိုဘေမာင္ တကၠစီ တစ္စင္အား သြားလိုရာသို႔ေၿပာၿပီးငွားစီးလာသည္
အတန္ၾကာ တိတ္ဆိတ္စြာစီးလာၿပီးေနာက္
တကၠစီ ယာဥ္ေမာင္းအား ရပ္ေပးရမည္ေနရာေၿပာရန္ ပုခံုးပုတ္လိုက္ရာ
ကားမွာ ဘယ္ညာယိမ္းထိုသြားကာ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားအားမတိုက္မိေအာင္ေရွာင္ရင္း
လမ္းမတစ္ဖက္စြန္းပလက္ေဖာင္းေပၚသို႔တက္၍ရပ္တန္႔သြားေလသည္ ။။။
ကိုဘေမာင္လည္းအံၾသတၾကီးကားသမားအားၾကည္႔ၿပီး
။။ခင္ဗ်ာဘယ္လိုၿဖစ္သြားတာလဲဗ်
ကားသမားမွာမ်က္လံုး အၿပဴးသား ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္မ်ားၿဖင္ ေၿပာလိုက္တာကေတာ႔႔
။။။အသံေလးဘာေလးေပးပါဗ် အေနာက္ကေနရုတ္တရက္ပုခံုးပုတ္လိုက္ေတာ႔လန္႔သြားတာေပါ႔
။။။ပုခံုးပုတ္ရံုနဲ႔လန္႔စရာလားဗ်
။။။ဟာ ကၽြန္ေတာ္က မေန႔ကမွ အသုဘကားေမာင္းတဲ႔ေနရာကအလုပ္ထြက္လိုက္တာဗ်။။။

                           ဘာေၾကာင့္လဲဟင္ ေမေမ
ေကာင္ေလးက သိခ်င္ေသာ ကိစၥတစ္ခုကို သူ႔အေမကို ေမးေန၏။
“အေမ၊ အစ္ကို႔ကို ဘာလို႔ ႏွင္းမုန္တိုင္းလို႔ နာမည္ေပးထားတာလဲဟင္”
“သူ႔ကို ကိုယ္၀န္ရေတာ့ ႏွင္းမုန္တိုင္းေတြ တိုက္ေနတဲ့ ရာသီမို႔လို႔ သားရဲ့”
“အစ္မကို က်ေတာ့ေရာ ဘာလို႔ လေရာင္လို႔ နာမည္ေပးတာလဲဟင္”
“သူ႔ကိုယ္၀န္ ရတဲ့ အခ်ိန္က လအရမ္းသာေနလို႔ေပါ့ သားရဲ့”
“ဒါဆိုရင္ သားနာမည္က်ေတာ့ အဲလို လွလွေလး မျဖစ္ဘဲ ဘာလို႔ ေရာ္ဘာျပဲ ျဖစ္ေနရတာလဲဟင္”


                                       မွတ္ျပီလား Made in Japan
အေမရိကန္သို႔ ခပ္ၾကြားၾကြား ဂ်ပန္တစ္ေယာက္ အလည္အပတ္ ေရာက္ရွိ ေန၏။ ျပန္မည့္ေန႔တြင္
ေလဆိပ္ဆင္းရန္ တကၠစီတစ္စင္း ငွား၏။
တကၠစီျဖင့္ ေလဆိပ္ကို လာစဥ္ လမ္း၌ အရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းလာေသာ ဟြန္ဒါကားတစ္စင္းက ၄င္းတို႔တကၠစီကို
ေက်ာ္တက္သြားရာ ဂ်ပန္က ကားအျပင္ ေခါင္းထြက္၍ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းကာ ဟစ္ေၾကြး လိုက္သည္။
“ဟြန္ဒါကားကြ။ အရမ္းျမန္တယ္။ Made in Japan ကြ”
တိုယုိတာ တစ္စီးက ေက်ာ္တက္သြားျပန္ရာ ကိုေရႊဂ်ပန္က အထက္ပါအတိုင္း
“တိုယိုတာကားကြ။ အရမ္းျမန္တယ္။ Made in Japan ကြ” ဟု ထေအာ္ျပန္ရာ ကားသမား အေမရိကန္ အျမင္ကပ္စ ျပဳလာသည္။
မစ္ဆူဘီရွီ ကားတစ္စင္း ေက်ာ္တက္သြားျပန္ေသာ အခါတြင္လည္း
“မစ္ဆူဘီရွီကားကြ။ အရမ္းျမန္တယ္။ Made in Japan ကြ” ဟု ထၾကြားျပန္ရာ ကားသမား အေမရိကန္
သူ႔ကို အေတာ္ေလး ေပါက္ေနျပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ကို ထိန္း၍ ဘာမွေတာ့ မေျပာ။

ေလဆိပ္သို႔ ေရာက္ေသာ အခါ ကားခ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၀၀ က်သင့္ေၾကာင္း
ဒရိုင္ဘာက ေတာင္းေလရာ ဂ်ပန္ မ်က္လံုး ျပဴးသြား၏။
“၀ါး…. ေစ်းၾကီးလွခ်ည္လား”

“မီတာဗ်။ အရမ္းျမန္တယ္။ Made in Japan ေလ”

                      ထုတ္လုပ္ပံု
စကၤာပူ ၀န္ၾကီး ။ ။ လိေမၼာ္သီး အခြံေတြကို ဘာလုပ္ပစ္လဲ။
ထိုင္းဘုရင္ ။ ။ ဘာမွ လုပ္လုိ႔ မရဘူး။ ဒီမွာ လႊတ္ပစ္လိုက္တယ္။

စကာၤပူ ၀န္ၾကီး ။ ။ ဟာ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီီမွာဆို၊ စက္ရံုေတြကို ပို႔ ျပစ္ျပီး လိေမၼာ္သီး ယို လုပ္တယ္ဗ်။
ဒါနဲ႕ စကာၤပူ ၀န္ၾကီးလဲ ပီကယ္မွာလုိက္ပါတယ္.စားျပီးသြားေတာ့ ပန္းကန္ ေပၚ ျပန္တင္လိုက္ျပီး ေမးခြန္း ဆက္ေမးပါတယ္။
စကၤာပူ ၀န္ၾကီး ။ ။ ပီကယ္ ကိုေရာ ဘုရင္ တို႔ ထုိုင္းႏုိင္ငံမွာ ဘာလုပ္သလဲဗ်။
ထိုင္းဘုရင္ ။ ။ ဟာ.. ပီကယ္ စား ျပီးသားကို လႊတ္ပဲ ျပစ္တယ္။

စကၤာပူ ၀န္ၾကီး ။ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔စီီမွာဆို စားျပီးသား ပီကယ္ကို စက္ရံုေတြပို႔ျပီး Condom လုပ္တယ္၊ ျပီးေတာ့ထုိင္းႏုိင္ငံကို တင္ပို႔ ေရာင္းခ်တယ္။
ဆက္ျပီးေတာ့ ဘုရင္ကို ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ျပန္ခါနီးၾကမွ ဘုရင္ က ေမးခြန္းတစ္ခု ထေမးပါတယ္။

ထိုင္းဘုရင္ ။ ။ မင္းတို႔ Condom သံုးျပီးသြားရင္ေရာ ဘာလုပ္ျပစ္သလဲ။
စကၤာပူ ၀န္ၾကီး ။ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွမလုပ္ဘူး လႊတ္ျပစ္တယ္။
ထိုငိးဘုရင္ ။ ။ ေအး၊ ငါတို႔ စီမွာေတာ့ Condom သံုးျပီးရင္ စက္ရံုေတြကို ပို႔ျပီး စကၤာပူကို တင္သြင္း ေရာင္းခ်ဘို႔ ပီကယ္ျပန္လုပ္တယ္ကြ။


                                                 Password
အမ်ိဳးသမီး ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္တစ္ေယာက္သည္ ကြန္ပ်ဴတာ မကြ်မ္းက်င္ေသာ ဘရုတ္သုကၡ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏
ကြန္ပ်ဴတာကို ၀န္ေဆာင္မွဳ ေပးေနရသည္။ Log in ၀င္ရန္ Password အျဖစ္ မည္သည့္ စကားလံုးကို
ထားလိုေၾကာင္း သူမက ကိုႏွာဘူးကို ေမးလိုက္သည္။
ထိုသူက အမ်ိဳးသမီးကို ရွက္သြားေစလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ PENIS (အမ်ိဳးသားတန္ဆာ)
ဟူေသာ စကားလံုးကို ထည့္ခုိင္း၏။
သူမကလည္း မ်က္ႏွာကို တင္းတင္းထားရင္း ခပ္တည္တည္ျဖင့္ သူေျပာသည့္ အတိုင္း
Password ထည့္ေပးလိုက္၏။
ထိုအခါ ေပၚလာေသာ ေဆာ့ဖ္၀ဲ၏ ျပန္ၾကားခ်က္ကို ဖတ္ကာ ထိုလူ႕ မ်က္ႏွာ ရွံဳ႕မဲ့သြားသျဖင့္
သူမ အူလွိဳက္သည္းလွိဳက္ မရယ္မိေအာင္ အတင္းကို ထိန္းထားလိုက္ရေလေတာ့၏။ ေပၚလာေသာ စာေၾကာင္းမွာ
*** PASSWORD REJECTED. NOT LONG ENOUGH ****
(Password ကို လက္မခံပါ။ လံုေလာက္ေအာင္ မရွည္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ ဟူ၏)


                                         ေရာဂါေဟာင္း
ေဆးေက်ာင္းဆင္းကာစ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္သည္
သူ႔ေဆးခန္းသို႔ပထမဆံုးေရာက္လာသည့္လူနာကို စမ္းသပ္ရင္း ေရာဂါရွာမရသျဖင့္
ေခၽြးျပန္လာသည္။
ထို႔ေနာက္ အႀကံတစ္ခုရျပီး လူနာကိုေမးလိုက္တယ္…
ခင္ဗ်ား အရင္က ဒီေရာဂါျဖစ္ဖူးလားတဲ့
ဟုတ္ကဲ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္ဖူးပါတယ္

ဟုတ္ျပီ။ ဒါဆို အဲဒီေရာဂါ ျပန္ထတာပဲ။။။။။။။။။။

                              ဟက္ပီဘတ္သ္ေဒး

တခါတုန္းက ပဲႀကီးေလွာ္ အင္မတန္ႀကဳိက္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ရွိသတဲ့။
ပဲႀကီးေလွာ္ ႀကဳိက္တတ္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ ျပႆနာကေတာ့ ပဲေလွာ္ စားၿပီးတုိင္းမွာ
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တားမႏုိင္ဆီးမရ
ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေလလည္တတ္တာပါပဲတဲ့။

တေန႔က်ေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ လူတေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ႀကဳိက္သြားၿပီး
လက္ထပ္ေတာ့မယ္ အလုပ္မွာ သူမ ဘာသာေတြးသတဲ့။ “ငါ႔ေယာက္်ားဟာ အင္မတန္
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ၿပီး လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တယ္။ ငါ႔ရဲ႕
အီးေပါက္တတ္တဲ့အက်င့္ကုိ သူ႕အေနနဲ႔ ႏွစ္သက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး”
လုိ႔ေတြးမိၿပီး ပဲႀကီးေလွာ္စားတဲ့အက်င့္ကုိ အနစ္နာခံ စြန္႔လႊတ္လုိက္သတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ၿပီး တရက္ အလုပ္ကေန အိမ္အျပန္ လမ္းမွာ
သူမရဲ႕ ကားပ်က္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရမွာမုိ႔
ေနာက္က်မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ခင္ပြန္းသည္ကုိ ႀကဳိတင္ ဖုန္းဆက္
အေၾကာင္းၾကားထားလုိက္တယ္။

အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေနတုန္းမွာ လမ္းမွာ ပဲႀကီးေလွာ္သည္နဲ႔
ပက္ပင္းတုိးေရာတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ကုိ ျမင္ေတာ့ စားခ်င္စိတ္က တေက်ာ့ျပန္ၿပီး
ထႂကြေသာင္းက်န္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ႔။

အိမ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လွမ္းေသးေတာ့ “အခုေန စားသြားလုိက္ရင္
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေလာက္ဆုိ အီးေပါက္တာလည္း
ၿပီးသြားေလာက္ေရာေပါ႔”လုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ ပဲႀကီးေလွာ္ေတြ
ဝယ္စားမိေရာတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ တလမ္းလုံး အီးေတြ တဘြတ္ဘြတ္ ေပါက္ရင္း ျပန္လာခဲ့တယ္။
အိမ္နားေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ ေနသာထုိင္သာရွိသြားၿပီး
သူမဘာသာလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ ေအာင့္အီးသြားႏုိင္ၿပီလုိ႔ တြက္ဆမိသတဲ့။

အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ဟာ သူမကုိျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ အင္မတန္
စိတ္လႈပ္ရွားဟန္နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆီးေျပာတယ္။

“အခ်စ္ေရ…. ညစာအတြက္ အံ့အားသင့္စရာတခု ကုိယ္စီစဥ္ထားတယ္၊ သိလား”

အဲဒီလုိ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူမ မ်က္ႏွာ(မ်က္စိ)ကုိ အဝတ္စည္းလုိ႔
ထမင္းစားခန္းထဲကုိ တန္းေခၚသြားတယ္။ ထမင္းစား စားပြဲက ကုလားထုိင္မွာ
ထုိင္ခုိင္းတယ္။ ထုိင္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူမမ်က္ႏွာမွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ
ျဖည္ေပးမယ္အလုပ္ ဧည့္ခန္းထဲက တယ္လီဖုန္းက ျမည္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္က
မ်က္ႏွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ သူျပန္မလာခင္ ျဖည္မၾကည့္ဘုိ႔ ကတိေတာင္းၿပီးမွ
တယ္လီဖုန္းကုိ သြားကုိင္တယ္။

တကယ္ေတာ့ သူမ စားလာတဲ့ ပဲႀကီးေလွာ္ဟာ အဲသည္အခ်ိန္အထိ အရွိန္မေသေသးဘူး။
ခဏအတြင္းမွာပဲ ဗုိက္ထဲမွာ ေလေတြ တင္းလာၿပီး ထိန္းမထားႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနတာကုိ
အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူ မရွိတုန္း ခါးကေလးကုိ အသာလိမ္၊ တင္ကေလးတဖက္
အသာႂကြၿပီး အီးတလုံးကုိ အားပါးတရ လႊတ္ထည့္လုိက္တယ္။ အဲဒီအီးဟာ
အသံက်ယ္႐ုံတင္မကဘူး၊ အနံ႕ကလည္း ေျမေဆြးကားႀကီးတစီး
ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပဲတဲ့။

ၿပီးေတာ့မွ သူမေပါင္ေပၚမွာ ျဖန္႔တင္ေပးထားတဲ့ လက္သုတ္ပုဝါကုိ
လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာျဖန္႔ကုိင္လုိက္ၿပီး ေလထဲက အနံ႔ေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္
လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ အသည္းအသန္ ယပ္ခတ္ၿပီး ထုတ္လုိက္တယ္။ ခဏေနျပန္ေတာ့
ေနာက္ထပ္တင္ပါးေလးတဖက္ကုိ ႂကြလုိက္ျပန္ၿပီး အီးသုံးလုံး ဆက္တုိက္
ေပါက္ထုတ္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ အမႈိက္ကားႀကီး
ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပါပဲတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲက ေယာက္်ားဖုန္းေျပာေနတဲ့အသံကုိ တဖက္က နားစြင့္ရင္း
ေနာက္ထပ္ဆယ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ သူမဟာ တင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကုိ
တလွည့္စီႂကြၿပီး အီးေတြ ဆက္တုိက္လႊတ္ေနခဲ့သတဲ့။ ဧည့္ခန္းထဲက ခင္ပြန္းသည္
တယ္လီဖုန္းခ်ေတာ့မလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနသံ ၾကားတဲ့အခ်ိန္က်မွ သူမဟာ
ပတ္ဝန္းက်င္ ေလထုထဲက အနံ႔ေတြေပ်ာက္ေအာင္ ကဗ်ာကယာ
ယပ္ထုတ္လုိက္ၿပီး လက္သုတ္ပုဝါကုိ ေပါင္ေပၚမွာ ျပန္ျဖန္႔တင္၊
လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာယွက္လုိ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔
ခင္ပြန္းသည္အလာကုိ ေစာင့္စားေနလုိက္တယ္။

ခင္ပြန္းသည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာ ပီဘိ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့
ဇနီးသည္ကေလးတေယာက္ပုံမ်ဳိး ဖမ္းေနေတာ့တာေပါ႔။ ခင္ပြန္းဟာ ဖုန္းေျပာတာ
အခ်ိန္ၾကာသြားတဲ့အတြက္ သူမကုိ ေတာင္းပန္လုိက္ၿပီး သူမသိေအာင္
အဝတ္စည္းထားတဲ့ေအာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေသးသလားလုိ႔ ေမးတယ္။ သူမကလည္း
ဟင့္အင္း၊ ေခ်ာင္းမၾကည့္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။

အဲသည္ေတာ့မွ ခင္ပြန္းသည္က သူမ မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ အသာအယာ
ဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ သူမ အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။

ထမင္းစားပြဲ ပတ္ပတ္လည္မွာ ဧည့္သည္ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူမကုိ
“ဟက္ပီးဘတ္သ္ေဒး” ေျပာဖုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရသတဲ့။

အားလုံးဘဲရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္နုိင္ၾကပါေစ..

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ..(၄.၈.၁၂)စေနေန႕