ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကို အေနကဇာတင္ျပီးမွ ကိုးကြယ္သင့္ပါသလား? (၁)
အရွင္နႏၵေသနာလကၤာရ
သာမေဏေက်ာ္၊ ဓမၼာစရိယ၊ မဟာဓမၼာစရိယ MA
ဒီကိစၥဟာ အေတာ္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပါ။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ မၾကာမၾကာ ၾကံဳေနရတဲ့ ကိစၥလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ
မိမိတို႔ေနထိုင္ရာအိမ္၊ အေဆာက္အအံု စသည္ေတြမွာ ဘုရားရုပ္ပြား
ဆင္းထုေတာ္ကို အျမတ္တႏိုး ထားရွိပူေဇာ္ ကိုးကြယ္ ေလ့ရွိၾကပါတယ္။
ဒီလိုကိုးကြယ္ၾကတဲ့အခါ အခ်ဳိ႕က ေဒသရိုးရာအေလ်ာက္ အေနကဇာမတင္ဘဲ
ကိုးကြယ္ၾကတာရွိသလို အခ်ဳိ႕လည္း အေနက ဇာတင္ျပီး ကိုးကြယ္တတ္ၾကပါတယ္။
အေနကဇာတင္ ကိုးကြယ္မႈႏွင့္ပတ္သက္လို႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ
ဘာေတြေတြ႔လာရသလဲဆိုရင္ အခ်ဳိ႕က “သိမ္သမုတ္ရဟန္းခံ ကိစၥေတြမွာ
ကမၼဝါစာရြတ္ဖတ္မွ သိမ္ျဖစ္မႈ၊ ရဟန္းျဖစ္မႈ ေအာင္ျမင္သြားတယ္။
ဂါထာမႏၱန္ျဖင့္ မန္းမႈတ္အသက္သြင္းမွ ဆိုင္ရာအရုပ္ေတြမွာ ဆိုင္ရာသိဒၶိ
ဣဒိၶေတြ ဝင္ေရာက္သြားလို႔မို႔ အစြမ္းထက္သြားတယ္။ အေနကဇာတင္ကိစၥမွာလည္း
ဒီအတိုင္းပဲ။ သံဃာေတာ္မ်ားက သက္ဆိုင္ရာဂါထာေတြကို ရြတ္ဆိုလိုက္မွ သိဒၶိ
ဣိဒိၶေတြ ဝင္ေရာက္သြားတယ္။ ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ထိုက္တဲ့
အေျခအေနသို႔ေရာက္သြားတယ္။ အေနကဇာတင္ျပီးတဲ့ ဆင္းတ ုရုပ္ပြားေတာ္ကို
ပူေဇာ္ကိုးကြယ္မွသာ ေကာင္းက်ဳိးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ရရွိႏိုင္တယ္” လုိ႔
ထင္ျမင္ယူဆမႈေတြ ရွိလာပါတယ္။ ဒီလို ထင္ျမင္မႈ ေတြေၾကာင့္ပဲ
အေနကဇာမတင္ရေသးတဲ့ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ဆိုရင္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားလာၾကတာ
ဝမ္းနည္းဖြယ္ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။
ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကို အေနကဇာတင္မႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ -
“ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကို
အေနကဇာတင္ရမယ္။ အေနကဇာတင္တဲ့အခါ ဘာေတြပါရမယ္၊ ဘာေတြရြတ္ဖတ္ရမယ္” စသည္ျဖင့္
မိန္႔ဆိုညႊန္ၾကား ထားတာ စာေရးသူေလ့လာမိသေလာက္ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ
အရိပ္အေရာင္မွ် မေတြ႔ရပါဘူး။
ဝိမာနဝတၳဳပါဠိေတာ္မွာေတာ့ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ မိန္႔ဆိုခ်က္တစ္ခု ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါက -
“တိ႒ေႏၱ
နိဗၺဳေတစာပိ = သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအေပၚမွာျဖစ္ေစ၊
ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ျပီးျဖစ္တဲ့ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအေပၚမွာျဖစ္ေစ။ သေမ စိေတၱ သမံ
ဖလံ = အားထားယံုၾကည္ကိုးကြယ္ စိတ္တူမွ်ပါက အက်ဳိးရရွိမႈလည္း တူမွ်တယ္”
ဆိုတဲ့ မိန္႔ဆိုခ်က္ပါပဲ။
ဒီစကားေတာ္ကို သက္ေသျပဳတဲ့ ျဖစ္ရပ္သာဓကေတြ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္က စာေရးသူတို႔ရဲ႕ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ “တိေလာကဝိဇယ”
ဆိုတဲ့နာမည္ႏွင့္ စၾကာမင္းျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စၾကာမင္းၾကီးဟာ
ေလာကီစည္းစိမ္ကို ခံစားေနရင္း တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့
ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ေတာ္မူၾကျပီးျဖစ္တဲ့ ဘုရားရွင္မ်ား၊ ဘုရားရွင္မ်ားရဲ႕
အရိယာတပည့္ ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္မ်ားစြာကို စိတ္ထဲမွာ
ထင္ျမင္လာေအာင္ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ပံုေပၚထင္ျမင္လာတဲ့အခါ
အဲဒီဘုရားရွင္မ်ား၊ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား၊ အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားကို
အထူးေလးစားၾကည္ညိဳစြာနဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။
ဒီလိုရွိခိုးကန္ေတာ့ရင္း သဒၶါတရား အလြန္ထက္သန္လာျပီး
ရွိခိုးကန္ေတာ့ရံုႏွင့္ တင္းတိမ္အားမရႏိုင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
အရွင္ျမတ္မ်ား သီတင္းသံုးဖို႔ရာ ရတနာျပာသာဒ္ဗိမာန္ေတာ္ကို စိတ္ကူးႏွင့္
ပံုေဖာ္တည္ေဆာက္ပါတယ္။ ဗိမာန္ေတာ္ၾကီးဟာ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိျပီး
အတြင္းမွာ အလြန္လွပဆန္းၾကယ္တဲ့ အခင္းမ်ဳိးစံုကို ခင္းက်င္းထားပါတယ္။
ေရျပည့္အိုး၊ ပန္းမ်ဳိးစံုျပည့္တဲ့အိုးေတြကိုလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ
စနစ္တက်ထား ရွိပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ အရိယာတပည့္သံဃာမ်ား ျခံရံေတာ္မူတဲ့ သဗၺညဳဘုရားရွင္မ်ား၊
ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို စိတ္ကူးႏွင့္ ပင့္ဖိတ္ပါတယ္။
အရွင္ျမတ္မ်ား ရတနာဗိမာန္ေတာ္သို႔ ၾကြေတာ္မူလာၾကျပီး
ေရႊသားႏွင့္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ပလႅင္ေတာ္မ်ားမွာ အသီးသီးေနရာယူ သီတင္းသံုး
ေတာ္မူေနၾကပံုကို စိတ္ကူးျပန္ပါတယ္။
ဒါတင္မကဘူး။ လူ႔ျပည္နတ္ျပည္အတြင္း ရွိရွိသမွ် အေကာင္းဆံုး အထည္ေတြကို
ယူေဆာင္ျပီး သဗၺညဳဘုရားရွင္မ်ား၊ ပစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္မ်ား၊
အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားကို တိစီဝရိတ္သကၤန္းမ်ား လွဴဒါန္းေနပံု၊ သပိတ္အသီးသီးမွာ
မြန္ျမတ္တဲ့ ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ ခ်ဳိခ်ဥ္ၾသဇာမ်ဳိးစံု အျပည့္ထည့္ျပီး
လွဴဒါန္းေနပံုကို စိတ္ကူးျပန္ပါတယ္။
ဆြမ္းကိစၥျပီးစီးေတာ္မူၾကတဲ့အခါ သဗၺညဳဘုရားရွင္မ်ား၊
ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္မ်ား၊ အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားဟာ ရတနာဗိမာန္ေတာ္အတြင္းရွိ
ရတနာတိုက္ခန္းအသီးသီးသို႔ ဝင္ေရာက္ေတာ္မူၾကျပီး ေခတၱမွ်
ကိန္းေအာင္းေတာ္မူၾကပံု။ အဲဒီေနာက္ အခ်ဳိ႕က ဈာန္သမာပတ္ ဝင္စားေတာ္
မူေနၾကပံု။ အခ်ဳိ႕က ျပႆနာေမးေျဖေနၾကပံုမ်ားကို စိတ္ကူးပါတယ္။
ဒီလို ဘုရား၊ ပေစၥကာ၊ အရိယာသံဃာေတာ္မ်ား အလိုရွိေတာ္မူရာကိစၥျဖင့္
သီတင္းသံုးေတာ္မူေနၾကစဥ္မွာ အရွင္ျမတ္မ်ားအေပၚမွ ရတနာထီးျဖဴေတာ္မ်ား
ေဆာင္းမိုးထားပံု။ ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ ပန္းမ်က္ႏွာၾကက္မ်ား စီမံထားပံု။
နီျမန္းတဲ့ဇာပန္းမ်ား တြဲလ်ားက်ေနပံု။ ရတနာဗိမာန္ ေတာ္ရဲ႕
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ၾကာမ်ဳိးငါးပါး ဖူးပြင့္ေဝဆာေနတဲ့ ေရကန္ၾကီးမ်ား
တည္ရွိေနပံု။ ပတ္ဝန္းက်င္ ပန္းဥယ်ာဥ္အတြင္း ပန္းပင္မ်ားမွ ပန္းဝတ္မႈန္မ်ား
အေပၚသို႔လြင့္တက္ျပီး ဗိမာန္ေတာ္ၾကီးကို လႊမ္းဖံုးေနပံု။
ေရႊအတိျပီးတဲ့ခံုေတြေပၚမွာ မီးတိုင္မ်ားကို စၾကာဝဠာအႏွံ႔ ထြန္းညႇိထားပံု။
သစ္ပင္ဖ်ားတိုင္း၊ ေတာင္ထိပ္တိုင္းမွာ အလံတလူလူ လြင့္ထူထားပံုမ်ားကို
စိတ္ကူးပါတယ္။
ဒီေလာက္ၾကည္ႏူးစရာျဖစ္ေနတဲ့ ရတနာဗိမာန္ေတာ္အနီးမွာ ကတတ္၊ သီဆိုတတ္သူေတြလည္း
ၾကည္ႏူးဝမ္းသာလြန္းလို႔ သီဆိုတီးမႈတ္ ကခုန္ ေနၾကပံု။ လူ နတ္ သိၾကား နဂါး
ဂဠဳန္ ကုမ ၻဏ္ ယကၡ ဂႏၶဗၺမက်န္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားလည္း လက္အုပ္ကိုယ္စီခ်ီျပီး
ဗိမာန္ေတာ္သို႔လာၾကပံု။ အဲဒီပရိသတ္ကို စၾကာမင္းၾကီးက
ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ကုသိုလ္အဖို႔ကို အမွ်ေဝ စကားေျပာၾကားေနပံု။
ဒီေနရာသို႔ မေရာက္လာ ႏိုင္ေသး သူမ်ားကိုလည္း နတ္မ်ားက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ
လွည့္လည္ေျပာျပေနၾကပံုမ်ားကိုလည္း စိတ္ကူးပါတယ္။
စၾကာမင္းၾကီး အဲဒီဘဝက ကြယ္လြန္တဲ့အခါ အဲဒီကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ တာဝတိ
ံသာနတ္ျပည္သို႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီကုသိုလ္ကံကို အေျခခံျပီး
လူ႔ျပည္နတ္ျပည္ေတြမွာ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ရရံုမက ျဖစ္ေလရာဘဝေတြမွာ
အျခားနတ္ေတြ လူေတြထက္ ပညာအရည္အခ်င္း၊ ရုပ္ရည္အဆင္း သာလြန္သူျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း
မိန္႔ဆိုေတာ္မူထားကာ အပဒါန္ပါဠိေတာ္မွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ကိုေလ့လာၾကည့္ရင္ ခုေခတ္ အေနကဇာတင္ၾကတဲ့ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္
ေစတီေတာ္ပင္မဟုတ္ဘဲ စိတ္ကူးႏွင့္ ပံုေဖာ္အာရံုယူထားတဲ့ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊
အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္ကူးႏွင့္ပံုေဖာ္ျပီး
သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားကို
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့လို႔ စၾကာမင္းၾကီး အက်ဳိးဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရတယ္ဆိုတာ
ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ ဖုႆေဒဝမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ မေထရ္ျမတ္က
ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ကို တံျမက္လွည္းေလ့ရွိသူပါ။ ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ဟာ အလြန္လွပတဲ့
သဲျဖဴခင္းထားတာမို႔ တံျမက္လွည္းထားရင္ အလြန္သန္႔ရွင္းျပီး
ၾကည္ႏူးစရာျဖစ္ေနပါသတဲ့။ တစ္ေန႔မွာ မေထရ္ျမတ္ တံျမက္လွည္းျပီးလို႔
သန္႔ရွင္းလွပေနတဲ့ ရင္ျပင္ေတာ္ကိုၾကည့္ျပီး ဗုဒၶါႏုႆတိအာရံုနဲ႔
အထူးဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီအခါမွာ မာရ္နတ္က ေမ်ာက္ညိဳၾကီးတစ္ေကာင္လို ဖန္ဆင္းျပီး
ေစတီရင္ျပင္ေတာ္မွာ ႏြားေခ်းေတြ ျဖန္႔ၾကဲသြားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္အဖို႔ ဆက္ျပီး
ဘုရားအာရံုမယူႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထပ္မံ တံျမက္လွည္းျပီး ေက်ာင္းသို႔
ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။
ဒုတိယေန႔မွာလည္း မေထရ္ျမတ္ တံျမက္လွည္းျပီးလို႔ ဘုရားအာရံုနဲ႔
ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မာရ္နတ္ဟာ ႏြားအိုၾကိးလိုဖန္ဆင္းျပီး
ေစတီရင္ျပင္ေတာ္မွာ ႏြားေခ်းေတြ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ယိုခ်သြားပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာလည္း မေထရ္ျမတ္က ထပ္မံ တံျမက္လွည္းျပီး ေက်ာင္းသို႔
ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။
တတိယေန႔မွာလည္း မာရ္နတ္ဟာ ေျခဒရြတ္ဆြဲရံုသာမက အလြန္အရုပ္ဆိုးတဲ့
ေယာက်္ားပံုစံနဲ႔ေရာက္လာျပီး တံျမက္လွည္းလို႔ သန္႔ရွင္းညီညာေနတဲ့
ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ကို ေျခဒရြတ္ဆြဲျပီး ဖ်က္ဆီးျပန္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ မေထရ္ျမတ္က
“ဒီနယ္တဝိုက္မွာ ဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးတဲ့လူ တခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။ မာရ္နတ္မ်ား
ျဖစ္ေနေရာ့လား” လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “သင္ မာရ္နတ္မဟုတ္လား” လို႔
တိုက္ရိုက္ပဲ ေမးလိုက္ပါတယ္။
မာရ္နတ္လည္း ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ဝန္ခံရတာေပါ့။ ဒီအခါမွာ မေထရ္ျမတ္က
အၾကံတစ္ခုရျပီး “သင္ဟာ အလြန္တန္ခိုးၾကီးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကို
ဖူးေတြ႔လိုက္ရသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားပံုေတာ္ကို ဖန္ဆင္းျပစမ္းပါ”
လို႔ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ မာရ္နတ္က “အရွင္ဘုရား - ဘုရားရွင္ႏွင့္
တကယ္တူေအာင္ တပည့္ေတာ္ မစြမ္းႏိုင္ဘူးေနာ္။ အတုေလာက္သာ ဖန္ဆင္းျပႏိုင္မယ္”
လို႔ေလွ်ာက္ထားျပီး ဘုရားပံုေတာ္ ဖန္ဆင္းျပပါတယ္။
ဒီအခါမွာ “မာရ္နတ္ ဖန္ဆင္းထားတဲ့ ပံုအတုပင္လွ်င္ ဒီေလာက္သပၸါယ္ေတာ္မူရင္
အတြင္းစိတ္ေတာ္မွာ ရာဂေဒါသစတဲ့ ကိေလသာ အညစ္အေၾကး ကင္းစင္ေတာ္မူတဲ့
ဘုရားအစစ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား သပၸါယ္ေတာ္မူလိုက္မလဲ” လို႔ေတြးျပီး
အထူးဝမ္းေျမာက္ၾကည္ ႏူးသြားပါတယ္။ အဲဒီ ဝမ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးမႈကို
ဝိပႆနာတင္ရႈမွတ္လိုက္တာ အဲဒီေနရာမွာပဲ မေထရ္ျမတ္
ရဟႏာၱျဖစ္ေတာ္မူသြားေၾကာင္း ပရိဝါရ႒ကထာမွာ မိန္႔ဆိုေတာ္မူထားပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ကိုၾကည့္ရင္လည္း မာရ္နတ္ဖန္ဆင္းထားတဲ့ ဘုရားပံုေတာ္မွတဆင့္
သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားရွင္အထိ အာရံုယူတာ၊ အဲဒီအာရံုကို အေျခခံျပီး
ဝိပႆနာရႈမွတ္လို႔မို႔ အရဟတၱမဂ္ဖိုလ္ အက်ဳိးထူး ရယူခံစားသြားရတာကို
ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး အသႏၶိမိတၱာမိဖုရားရဲ႕ျဖစ္ရပ္လည္း အထူးသတိျပဳထိုက္တဲ့ အရာတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
အေသာကဘုရင္ၾကီးမွာ
အသႏၶိမိတၱာဆိုတဲ့ မိဖုရားတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ မိဖုရားဟာ
“ေလာကၾကီးမွာ ဘုရားရွင္အသံေတာ္ႏွင့္တူတဲ့ အသံမ်ားရွိေလမလား” လို႔ေတြးမိျပီး
သံဃာေတာ္မ်ားကို ေလွ်ာက္ထားၾကည့္ပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားက ကရဝိက္ငွက္သံဟာ
ဘုရားရွင္ အသံေတာ္ႏွင့္နီးစပ္ေၾကာင္း အမိန္႔ရွိၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာ
ဘုရင္ၾကီးဆီသြားျပီး ကရဝိက္ငွက္သံကို နားေထာင္လိုပါေၾကာင္း ပူဆာပါေတာ့တယ္။
ဘုရင္ၾကီးက ေျမေပၚေျမေအာက္ တစ္ယူဇနာအရပ္တိုင္ေအာင္ အာဏာျဖန္႔ႏိုင္သူပါ။
ဒါေၾကာင့္ “ဒီေလွာင္ခ်ဳိင့္ထဲမွာ ကရဝိက္ငွက္တစ္ေကာင္ ပါလာပါေစ” လို႔
အဓိ႒ာန္ျပီး ေရႊေလွာင္ခ်ဳိင့္တစ္ခု ဟိမဝႏာၱအရပ္သို႔ ေစလႊတ္လိုက္ပါတယ္။
ေလွာင္ခ်ဳိင့္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကရဝိက္ငွက္ တစ္ေကာင္ ပါလာပါတယ္။ ကရဝိက္ငွက္က
တစ္ေကာင္တည္းျဖစ္လို႔ တြန္သံမေပး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မွန္ခ်ပ္ေတြ
ေလးဘက္ေလး တန္ကာေပးလိုက္ေတာ့မွ “ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းအသင္းမ်ားလည္း ရွိတယ္”
ဆိုတဲ့အထင္နဲ႔ ကရဝိက္ငွက္ဟာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ရႊင္ တြန္က်ဴးပါေတာ့တယ္။
အသႏၶိမိတၱာမိဖုရားဟာ “တိရစာၦန္မွ်ျဖစ္တဲ့ ကရဝိက္ငွက္သံ ဒီေလာက္သာယာရင္
သဗၺညဳဉာဏ္ေတာ္ သခင္ဘုရားရွင္ရဲ႕ အသံေတာ္ဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား
သာယာေတာ္မူလိုက္မလဲ” လို႔ေတြးျပီး အထူးၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီ
ၾကည္ႏူးဝမ္းေျမာက္မႈကို ဝိပႆနာ တင္ရႈမွတ္လိုက္တာ အဲဒီေနရာမွာပဲ
ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ဉာဏ္ကို ရရွိသြားေၾကာင္း မဇၥ်ိမပဏၰာသအ႒ကထာမွာ
မိန္႔ဆိုထားပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ကို ေလ့လာၾကည့္ရင္လည္း မိဖုရားဟာ ကရဝိက္ငွက္သံမွတစ္ဆင့္
သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္စြာဘုရားအထိ မွန္းဆအာရံုယူတာ၊ အဲဒီအာရံုကို အေျခခံျပီး
ဝိပႆနာရႈမွတ္လို႔ ေသာတာပတၱိ မဂ္ဖိုလ္ခ်မ္းသာကို ရရွိခံစားသြားရတာကို
ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားမရွိေတာ့ေပမဲ့
သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ တန္းတူထားျပီး ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး
ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကလို႔ အက်ဳိးခံစား သြားၾကတဲ့ သာဓကေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အျခားအျခား သာဓကေတြလည္း အမ်ားအျပားပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္နဲ႔လံုေလာက္ျပီမို႔ ေတာ္ၾကစို႔ရဲ႕။
အေနကဇာတင္ကိစၥကို ျပန္ဆက္ၾကရေအာင္ -
သဘာဝက်က်
ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ဆိုတာ ရွင္ေတာ္ဘုရားကိုယ္စား
သြန္းေလာင္းထုလုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားႏွင့္ပတ္သက္တဲ့
ေစတီသံုးမ်ဳိးမွာ “ဥဒိၵႆ” ေစတီေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ ေစတီေတာ္သံုးမ်ဳိးက
-
၁။
ဓာတုေစတီ = ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားရဲ႕ ဆံေတာ္ႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ျပီးေနာက္
ၾကြင္းက်န္ခဲ့တဲ့ သမၻိႏၷ၊ အသမၻိႏၷ ဓာတ္ေတာ္မ်ား (စြယ္ေတာ္၊
သင္းက်စ္ေတာ္စတဲ့ သမိၻႏၷ၊ အသမိၻႏၷဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ထည့္သြင္းဌာပနာထားတဲ့
ေစတီေတာ္)ကို ဓာတုေစတီလို႔ ေခၚပါတယ္။
၂။
ဥဒၵိႆေစတီ = စိတ္ႏွင့္ မွန္းဆအာရံုယူ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ဘုရားပံုေတာ္
(သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရားကိုရည္မွန္းျပီး သြန္းေလာင္းထုလုပ္ ေရးဆြဲထားတဲ့
ဘုရားပံုေတာ္မ်ား)ကို ဥဒၵိႆေစတီလို႔ ေခၚပါတယ္။
၃။
ပရိေဘာဂေစတီ = ဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သပိတ္
သကၤန္းစတဲ့ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကို ပရိေဘာဂေစတီလို႔ ေခၚပါတယ္။
ေစတီဆိုတာ အျမတ္တႏိုး ရွိခိုးပူေဇာ္ထိုက္တဲ့အရာျဖစ္ေၾကာင္း
အားလံုးနားလည္ျပီးသားပါ။ ဒီေတာ့ ဥဒၵိႆေစတီေတာ္ျဖစ္တဲ့ ရုပ္ပြားဆင္းတ
ုေတာ္ဟာ အေနကဇာတင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတင္သည္ျဖစ္ေစ ရွိခိုးပူေဇာ္
ကိုးကြယ္ထိုက္တဲ့အရာ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး
ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ထိုက္ျပီလဲဆိုရင္ သြန္းေလာင္းထုလုပ္တဲ့အခါ ပံုေတာ္
ထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာကတည္းက ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ထိုက္ျပီလို႔ နားလည္ထား
သင့္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ အေနကဇာတင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတင္သည္ျဖစ္ေစ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ဟာ
ဥဒၵိႆေစတီေတာ္ျဖစ္လို႔ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ထိုက္တဲ့ အရာျဖစ္ေၾကာင္း၊
သက္ေတာ္ထင္ရွားျမတ္ဘုရားကို ပူေဇာ္ကိုးကြယ္လို႔ ေကာင္းက်ဳိးအမ်ဳိးမ်ဳိး
ရရွိခဲ့ၾကသလိုပဲ သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရားအထိ ရည္စူးပူေဇာ္ရင္
ေကာင္းက်ဳိးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ရရွိမွာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ႏိုင္ပါျပီ။
တိေလာကဝိဇယ စၾကာမင္းအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး သတိရတာတစ္ခု ရွိပါတယ္။
မိတ္ေဆြတစ္ပါးေျပာျပဖူးတဲ့ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ မိသားစု တစ္စုအေၾကာင္းပါ။
ကိုယ္တိုင္မေတြ႔ျမင္ရေပမဲ့ ၾကားရတာနဲ႔ပဲ ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ရလို႔မို႔
ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
မိတ္ေဆြရဟန္းၾကံဳဖူးတဲ့ မိသားစုအိမ္မွာ အလြန္သပၸါယ္ေတာ္မူတဲ့
ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ပူေဇာ္ထားရွိေၾကာင္း၊ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္ကို
ၾကည္ႏူးဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ေန႔စဥ္သန္႔ရွင္းေပးေၾကာင္း၊ ဘုရားရွင္ကို
ရည္စူးလွဴဒါန္းတဲ့ပစၥည္းကလြဲလို႔ အျခားပစၥည္းတစ္စံုတစ္ရာကိုမွ်
ေက်ာင္းေဆာင္ ေတာ္ရဲ႕ အနီးဝန္းက်င္မွာ မထားရွိေၾကာင္း၊ ေသာက္ေရသံုးေရမ်ား
ကပ္လွဴတဲ့အခါ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားတစ္ဆူ အလံုအေလာက္
ေသာက္သံုးေတာ္မူႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားအထိ ကပ္လွဴေၾကာင္း၊
ဆြမ္းကပ္တဲ့အခါလည္း အမ်ားသူငါကပ္သလို သပိတ္အေသး၊ ပန္းကန္ အေသးႏွင့္
ကပ္လွဴတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားတစ္ဆူကို ဆြမ္းကပ္လွဴသလို
ျပင္ဆင္ကပ္လွဴေၾကာင္း၊ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး စားသံုး ေလာက္ေအာင္
ဆြမ္းပြဲဟင္းပြဲမ်ားကို စားပြဲမွာျပင္ဆင္ျပီး ေနရာထိုင္ခင္း လက္ေဆးခြက္
ဆပ္ျပာခြက္မွအစ အေသးစိတ္ျပင္ဆင္ေၾကာင္း၊ ျပင္ဆင္ျပီးတဲ့အခါ
ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကြေတာ္မူပါရန္ ရွိခိုးေလွ်ာက္ထားျပီး ဆြမ္းပြဲကို ရိုရိုေသေသ
ကပ္လွဴေၾကာင္း၊ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ဆြမ္းပြဲကို အေၾကာင္းမသိတဲ့
မိတ္ေဆြမ်ားျမင္ေတြ႔ရင္ “သံဃာတစ္ပါးအတြက္ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ျပင္ဆင္ထားတယ္” လို႔
မွတ္ထင္တတ္ၾကေၾကာင္း။
သက္ရွိထင္ရွား ရဟန္းတစ္ပါး စားေသာက္ျပီးခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ နာရီဝက္ခန္႔ၾကာမွ
ဆြမ္းေတာ္ပြဲကို ျပန္လည္စြန္႔ေၾကာင္း၊ ဆြမ္းပြဲဟင္းပြဲျပင္ဆင္တဲ့
ပန္းကန္မ်ားကို ေဆးေၾကာသိမ္းဆည္းျပီးမွ မိသားစု ထမင္းစားၾကေၾကာင္း၊
ဘုရားဝတ္တက္ခ်ိန္ ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္ ေရခ်မ္းကပ္ခ်ိန္စတဲ့ ဘုရားႏွင့္စပ္တဲ့
ကိစၥကလြဲလို႔ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္ကို အဝတ္ကန္႔လန္႔ကာျဖင့္
ကာထားေၾကာင္း၊ ဘုရားရွင္ေရွ႕မွာ အမွတ္တမဲ့ အေျပာအဆိုအေနအထိုင္ေတြေၾကာင့္
အဂါရဝျဖစ္မွာစိုး၍ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆီမီးစသည္ကိုလည္း လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာသာ
ကပ္လွဴေၾကာင္း၊ အဲဒီမိသား စုဟာ ရုပ္ပြားေတာ္ကို
သက္ရွိထင္ရွားဘုရားအမွတ္ျဖင့္ ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ၾကတာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။
ဒီမိသားစု ဘယ္လိုအက်ဳိးထူးေတြခံစားရတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကို မိတ္ေဆြရဟန္းက
ဆက္မေျပာျပခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ထူးျခားတဲ့ေကာင္းက်ဳိးေတြ ရရွိမွာေတာ့
ေသခ်ာပါတယ္။ ေလာကမွာ အေၾကာင္းႏွင့္အက်ဳိးဟာ ကင္းလို႔ရေကာင္းတဲ့အရာမွ
မဟုတ္တာ။ အေၾကာင္းတရားရွိျပီဆိုရင္ အက်ဳိး တရားလည္း ရွိလာရတာပါပဲေလ။
အက်ဳိးရွိေနတာကို ျမင္ရရင္လည္း အေၾကာင္းတရားရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ
ေသခ်ာေပါက္သိႏိုင္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္လား။ ဥပမာ - မိုးအဆက္မျပတ္ရြာသြန္းမႈဆိုတဲ့
အေၾကာင္းတရားရွိရင္ ေရတြင္းေရကန္ ေခ်ာင္းေတြေျမာင္းေတြမွာ ေရတိုးမႈဆိုတဲ့
အက်ဳိးတရား ရွိကိုရွိလာရတဲ့ သေဘာမ်ဳိးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သက္ေတာ္ထင္ရွား
ျမတ္ဘုရားကို လွဴဒါန္းပူေဇာ္လို႔ ေကာင္းက်ဳိးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို အျခားသူေတြ
ရရွိခဲ့ၾက သလိုပဲ ဒီမိသားစုလည္း ရရွိခံစားရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒီမိသားစုအေၾကာင္းကို ၾကားရစဥ္က က်မ္းဂန္မွာျပဆိုထားတဲ့ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ျဖစ္ရပ္ကို ျမင္ေယာင္မိပါေသးတယ္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား
ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ေတာ္မူျပီးေနာက္ သာဓုကီဠနပြဲ၊ ဓာတ္ေတာ္ေဝပြဲ၊ သံဂါယနာအတြက္
စည္းေဝးပြဲစတဲ့ ကိစၥေတြျပီးသြားတဲ့အခါ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္ဟာ
ေနာက္ပါရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ ကုသိနာရံုကေန သာဝတၳိသို႔ ၾကြေတာ္မူလာပါတယ္။
ေဇတဝန္ေက်ာင္းတိုက္သ ို႔ေရာက္တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ သပိတ္သကၤန္းကို
သီတင္းသံုးရာေက်ာင္းမွာထားခဲ့ျပီး ဂႏၶကုဋိေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္သို႔
ၾကြသြားပါတယ္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေညာင္းေစာင္းေတာ္ကို
အျပင္သို႔ထုတ္ေနလွန္းျပီး ျပန္လည္စနစ္တက်ထားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တံျမက္လွည္း၊
ေသာက္ေရသံုးေရတည္၊ ေနရာထိုင္ခင္းေတြကို စနစ္တက်ခင္း စသည္ျဖင့္
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေတာ္မူစဥ္ကအတိုင္း
ျပဳလုပ္ေတာ္မူပါတယ္။
ဒါတင္မက - ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခ်ိန္၊ ေရသံုးသပ္ေတာ္မူခ်ိန္၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို
ၾသဝါဒေပးခ်ိန္၊ တရားေဟာခ်ိန္၊ က်ိန္းစက္ေတာ္မူခ်ိန္ စသည္ေတြမွာ လည္း
ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္သင့္တာေတြကို ျပင္ဆင္ျပီးေတာ့ ဂႏၶကုဋိေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္သို႔
ဝင္ေရာက္ရွိခိုးျပီး “ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခ်ိန္တန္ပါျပီ၊
ေရသံုးသပ္ခ်ိန္ေရာက္ပါျပီ” စသည္ျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားေတာ္မူပါတယ္။
အျခားကိစၥေတြကိုလည္း ရွင္ေတာ္ဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိေတာ္မူစဥ္
ျပဳလုပ္ေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ျပဳလုပ္ေတာ္မူတယ္လို႔ က်မ္းဂန္မွာ ျပဆိုထားပါတယ္။
သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ျပီး
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအေပၚ စိတ္ထားတူမွ်ေအာင္ထားႏိုင္တဲ့ အရွင္အာနႏၵာ
မေထရ္ျမတ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဘာသာေရးေလ့လာလိုက္စားသူမ်ား
အထူးအတုယူသင့္တဲ့ နမူနာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို နမူနာယူျပီး
ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ႏိုင္ၾကရင္ ႏွလံုးသားမွာ ဘုရားရွိေနျပီမို႔
ဘုရားႏွင့္အတူေနသူလို႔ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ သက္ရွိထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားကို
ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လို႔ အက်ဳိးထူးေတြရရွိသလိုပဲ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္တဲ့
အက်ဳိးထူးေတြကို ရရွိခံစားရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုဟာ သူ႔ရဲ႕အတြင္းစိတ္သေဘာကို
ေဖာ္ညႊန္းေနတတ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာအရ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕
အျပဳအမူကိုၾကည့္ရင္ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကို “ရုပ္ပြားဆင္းတု” ဆိုတဲ့
အသိေလာက္ႏွင့္ပဲ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ၾကေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းေနတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
ဥပမာ - ေႏြရာသီ ပူအိုက္လွတဲ့ ေန႔လည္ေန႔ခင္းမွာ ရုပ္ပြားေတာ္အနီးကပ္ျပီး
ဆီမီးထြန္းညႇိပူေဇာ္တာေတြ၊ ေဆာင္းရာသီ ေအးလွတဲ့ မနက္ေစာေစာမွာ
ေဗဒင္ကိန္းခန္းအရဆိုျပီး ရုပ္ပြားေတာ္ကို မိမိသက္ေစ့ ေရသပၸါယ္တာေတြ၊ မနက္က
ကပ္လွဴထားတဲ့ဆြမ္းပြဲကို ညေနတိုင္ေအာင္ မစြန္႔ဘဲထားတာေတြ စသည္ျဖင့္
အမ်ားအျပား ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားလို တစ္ေလာကလံုး ညြတ္ရံုးပူေဇာ္ရတဲ့
ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကိုအသာထားျပီး ရိုေသေလးစားရတဲ့ သက္ရွိထင္ရွား မိဘဆရာေတြ
အေပၚမွာ ဒီလိုျပဳမူႏိုင္ၾကသလား။ ဒီလိုျပဳမူရင္ေကာ မိဘဆရာေတြက
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လက္ခံၾကပါ့မလား။ တစ္ေယာက္ေယာက္က မိမိကို ဒီလိုျပဳမူရင္ေကာ
မိမိလက္ခံႏိုင္ပါ့မလား ေတြးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ကိစၥေတြဟာ
အျမင္မေတာ္ေပမဲ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ခြင့္လႊတ္လက္ခံႏိုင္ဖြယ္
ရွိပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ကိစၥေတြကေတာ့ ျဖစ္သင့္တာထက္ေက်ာ္လြန္တဲ့ အေျခအေနေတြပါ။
သဘာဝမဟုတ္တဲ့ မိမိ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ဘာသာပါ အထင္ေသးအျမင္ေသးခံရဖြယ္ကိစၥ။
အက်ဳိးရမႈနည္းျပီး အျပစ္မ်ားမယ့္ကိစၥေတြကို အထူးသတိျပဳသင့္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ဆက္လက္ေဖၚျပေပးသြားပါမည္။
ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ..(၁၂.၉.၁၂)ဗုဒၶဟူးေန႕
