သာသနာ ငါးေထာင္

                                                                        

                                                                              

        သာသနာငါးေထာင္ဆုိသည္မွာ -

၁။ပဋိသမၻိဒါပတၱ (ပဋိသမၻိဒါေလးပါးရေသာ) ရဟႏၲာေခတ္တေထာင္

၂။သုကၡဝိပႆက (စ်ာန္မရေသာ)ရဟႏၱာေခတ္တစ္ေထာင္

၃။အနာဂါမ္ အရိယာေခတ္တစ္ထာင္

၄။သကဒါဂါမ္ အရိယာေခတ္တစ္ေထာင္

၅။ေသာတပန္အရိယာေခတ္တစ္ေထာင္

      ဤသုိ႔လွ်င္ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္သည္ အႏွစ္ငါးေထာင္ပတ္လုံးတည္ရွိလိမ္႔မည္ဟု

(ဘိကၡဳနီခႏၶကဝိနည္းအဌကထာ) ၌ မိန္႔ဆုိေတာ္မႈသည္။

ေဆာင္။    ။ ပ-ဆ-နာ+သ၊ ေသာေခတ္ျပ၊ ခႏၶက်မ္းမိန္႕ဆုိ။

       ထုိ႔ျပင္  ဒီဃနိကယ္ အဌကထာ၌

၁။ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

၂။အဘိညာဥ္ ေျခာက္ပါးႏွင္႔ ျပည္႔စုံေသာ ဆဌဘိည ရ ႏ ၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

၃။ေတဝိဇၨ( ဝိဇၨာသုံးပါးႏွင္႕ျပည္႔စုံေသာ)ရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

၄။သုကၡဝိပႆက ရဟႏၱာေခတ္ တစ္ေထာင္

၅။ပါတိေမာက္ေခၚ(အရိယာပုဂၢဳိလ္မရွိ)၂၂၇သြယ္သိကၡာပုဒ္ေတာ္တုိ႔ကုိ လုံျခဳံစြာထိန္းသိမ္းေစာက္ေရွာက္၍ေနေသာ ပုထုဇဥ္ရဟန္းမ်ားေခတ္ တစ္ေထာင္

    ဤသုိ႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ အႏွစ္ငါးေထာင္ပတ္လုံး တည္ေပလိမ္႔မည္ဟု မိန္႔ဆုိခဲ႔ေလသည္။

ေဆာင္။      ။ပ-ဆ-ေတ-သုက္၊ ပါ တိ ေမာက္  ၊က်မ္းထုတ္ ဒီဃဆုိ။

       

ထုိ႔ျပင္ အဂုၤတၱရနိကာယ္ အဌကထာၾကီး၌

၁။ပဋိသမၻိဒါပတၱ ရဟႏၱာေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

၂။အဘိညာဥ္ ၆-ပါးႏွင္ျပည္႔စုံေသာ ဆဠဘိညရဟႏၱာေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

၃။အဝိဇၨာသုံးပါးႏွင္႔ျပည္႕စုံေသာ ေတဝိဇၨာ ရဟႏၱာေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

၄။သုကၡဝိပႆက ရဟႏၱာေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

၅။အနာဂါမ္ သကဒါဂါမ္ ေသာတာပန္ေခတ္ အႏွစ္တစ္ေထာင္

     ဤသုိ႕လွ်င္ အႏွစ္ငါးေထာင္ပတ္လုံး သာသနာၾကီး တည္ရွိေပလိမ္႔မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ေဆာင္။     ။ပ-ဆ-ေတ-သုက္၊ ေသကၡထုတ္၊ သံယုတ္အဂုၤတၱဳိရ္။

     ဤသည္တုိ႔ကား အဌကထာအသီးသီးတုိ႔၌ မိန္႔ဆုိေတာ္မူၾကေသာ သာသနာငါးေထာင္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ဒါနယုဂေခတ္ငါးရာ၊ သီလယုဂေခတ္ငါးရာ စသည္႕ျဖင္႔ အျခားက်မ္းဂန္တုိ႕၌ ရွိၾကေသး၏။ ဤကဲ႔သုိ႔ အဆုိအမိန္႔ကြဲျပားၾကေသာ္လည္း သာသနာေတာ္ေခတ္ ႏွစ္ငါးေထာင္ဆုိေသာ အယူအဆမွာ တသားတည္းပင္ျဖစ္ရမည္။

ဤကဲ႔သုိ႔ အဌကတာတုိ႔၌ သာသနာငါးေထာင္ဟု ဆုိၾကေသာ္လည္း ဘုရားရွင္၏ အလုိအားျဖင္႔ ဆုိရေသာ္ သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ ငါးေထာင္မက ရွည္ၾကာႏုိင္ျပီး မၾကာခင္ႏွစ္မ်ားအတြင္း၌လည္း ကြယ္ပသြားႏဳိင္ပါသည္။

     ဘုရားရွင္ႏႈတ္ေတာ္မွေဟာေတာ္မႈခဲ႔သည္မွာ မည္ကဲ႔သုိ႔က်င္႔ၾကံေနထုိင္ၾကလွ်င္သာသနာေတာ္ အရွည္သျဖင္႔ တည္တံလိမ္႔မည္။ 

မည္ကဲ႔သုိ႔ေနထုိင္ၾကလွ်င္ ဘုရားရွင္၏ သာသနာ ေတာ္အရွည္အၾကာမတည္

မၾကာမီကြယ္လိမ္႕မည္စသည္ျဖင္႔ ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ပဥၥရၤတၱရနိတာယပဌမသဒၶမၼသေမၼာသသုတ္ႏွာ- ၁၉၆၌ ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတုိ႔သည္ -

၁။တရားေတာ္ကုိ ရုိိေသစြာမနာကုန္။

၂။တရားေတာ္ကုိရုိေသစြာ မသင္ကုန္။

                                                              
၃။တရားေတာ္ ကုိရုိေသစြာ မေဆာင္ကုန္။

၄။ေဆာင္ထားေသာ တရားေတာ္တုိ႔၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကုိ  ရုိေသစြာ ဥာဏ္ျဖင္႕ မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ကုန္။

၅။အနက္သေဘာကုိသိ၍ တရားေတာ္ကုိသိ၍ ေလာကုတၱရာ တရားအားေလ်ာ္စြာ အက်င္႕ကုိ ရုိေသစြာ မက်င္႔ကုန္.

   ရဟန္းတုိ႔ ဤတရားငါးမ်ဳိးသည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားဟူေသာ ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္

ေပ်ာက္ပ်က္ကြယ္ပရန္ျဖစ္ကုန္၏။

  ထုိ႕ျပင္ အဆုိပါ ပဥၥဂုၤတၱရနိကာယ ဒုတိယ

သေမၼာသသုတ္  စာမ်က္ႏွာ -၁၉၈ ၌ပင္ ရဟန္းတုိ႔

 သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းတုိ႔သည္

၁။သုတၱေဂယ် - ေဝယ်ာကရုိဏ္းဂါထာ

ဣတိဝုတ္ ဇာတ္ သဗၻဴတဓမၼ ေဝဒလ္ႅဟူေသာ တရားတုိ႔ကုိ မသင္ကုန္

၂။နာယူျပီး သင္ယူျပီးေသာ တရားတုိ႕ကုိ အက်ယ္အားျဖင္႔ တပါးတုိ႔အားမေဟာၾကားကုန္

၃။နာယူျပီး သင္ယူျပီး ေသာ တရားတုိ႔ကုိ သူတပါးတုိ႔အား မပုိ႔ခ်ကုန္

၄။နာယူျပီး သင္ယူျပီး ေသာ တရားတုိ႔ကုိ အက်ဥ္းအားျဖင္႔ ရြတ္ အံသရဇၨ်ာယ္ျခင္း မျပဳၾကကုန္

၅။နာယူူျပီး သင္ယူျပီးေသာတရားတုိ႕ကုိ စိတ္ျဖင္႕ အဖန္ဖန္ မၾကံစည္ကုန္။ ရဟန္းတုိ႕ ဤတရားငါးမ်ဳိးတုိ႕သည္ သူေတာ္ေကာင္းတရားတည္းဟူေသာ ဘုရားသာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္ရန္ ျဖစ္၏။

    တတိယ သဒၶမၼသေမၼာသုတ္မွာ  -၂၀၀၌ လည္း ရဟန္းတုိ႕ မေကာင္းသျဖင္႕ ယူအပ္ေသာ ပါဠိတုိ႕ကုိ မေကာင္းသျဖင္႕ ယူအပ္ေသာ ပုဒ္ဗ်ည္းတုိ႕ျဖင္႕ သင္ၾကားကုန္ျခင္း၊ မေကာင္းသျဖင္႕ ထားအပ္ေသာ ပုဒ္ဗ်ည္းအနက္သေဘာကုိလည္း ခဲယဥ္းစြာ သိရ၏။

     ရဟန္းတုိ႕ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းတုိ႕သည္ အေျပာရအဆုိရ ခက္ကုန္၏။ အေျပာရ အဆုိရခက္ျခင္းကုိ ျပဳတက္ကုန္ေသာ တရားတုိ႕ႏွင္႕ျပည္႔စုံကုန္၏။ သည္းခံျခင္းမရိွွကုန္ ၊ အဆုံးအမကုိ ရိုေသစြာမနာကုန္။

    ရဟန္းတုိ႕ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား အၾကားျမင္မ်ားကုန္ အာစုံ ပါဠိႏႈတ္တုိက္ကုန္ သုတ္အဘိဓမၼာကုိ ဝိနည္းကုိ မာတိကာကုိေဆာင္ကုန္ေသာရဟန္းတုိသည္ ပါဠိေတာ္ကုိ

သူတပါးတုိ႕အား ရုိေသစြာမပုိ႕ခ်ကုန္၊ ထုိရဟန္းတုိ႕ကြယ္လြန္သာအခါ ပါဠိေတာ္သည္ အျမစ္အရင္းျပတ္၏။ ေဆာက္တည္ရာမရွိေတာ႕ေခ် စသည္ျဖင္႕ လည္းေကာင္း။

    မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ ၁၁၆ သုတ္ မဟာဝါ၌လည္း၊ ရဟန္းတုိ႕ ငါသည္ ထူးျခားေသာ ဥာဏ္ျဖင္႕သိ၍ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားတုိ႕ကုိ သင္တုိ႕သည္ေကာင္းစြာသင္ယူ၍

မွီဝဲအပ္ကုန္၏။ ၌ကဲ႕သုိ႕ သင္ယူအပ္ ပြားမ်ားေလ႕က်င္႕အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ၌ျမက္ေသာအက်င္႕သာသနာေတာ္သည္ အရွည္ခုိင္ခန္႔လ်က္ တည္တ့ံရာ၏။

ထုိသုိ႕အရွည္တည္တ့ံျခင္းသည္ လူအမ်ား၏ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္းအလုိ႕ငွာ ေလာကကုိေစာင့္ေရွာက္ရန္အလုိ႕ငွာ နတ္လူတုိ႕၏ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္းအလုိ႕ငွာျဖစ္၏။

ယင္းသုိ႕ သင္ယူမွီဝဲပါမ်ား အဖန္ဖန္ေလ႕က်င္႕အပ္ကုန္ေသာ တရားတုိ႕ကား သတိပဌာန္ေလးပါး၊သမၼပၸဓာန္ေလးပါး၊ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး၊ ဣေျႏၵငါးပါး၊  ဗုိလ္ငါးပါး၊

ေဗာဇၥ်င္ခုႏွစ္ပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါးတုိ႕ေပတည္း စသည္ျဖင္႕ လည္းေကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႕ပါသည္။

  စာရႈသူ၌ဤမွ်ဆုိလွ်င္ အဌကထာဆရာေတာ္တုိ႕၏ အလုိႏွင္႔ ဘုရားရွင္၏ အလုိကုိ သိရွိျပီး ျဖစ္ေပျပီ။ အဌကထာဆရာေတာ္တုိ႕၏ အလုိအားျဖင္႕ ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ( ငါးေထာင္) ျပည္႕လွ်င္ အလုိလုိကြယ္ေပ်ာက္သြားေပမည္။

တနည္းအားျဖင္႕ ႏွစ္ေပါင္း ငါးေထာင္မျပည္႕မခ်င္း  ဘယ္ေတာ႕မွ သာသနာမကြယ္ႏုိင္ဟု

ယူဆရန္ျဖစ္ပါသည္။

    ဘုရားရွင္၏အလုိမွာ  ဤသုိ႕မဟုတ္ပါေလ ၊ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားညြန္ျပသည္႕အတုိင္း ၇ဟန္းရွင္လူူလိုက္နာက်င္႕ၾကံေနထုိင္ၾကပါလွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းတရားတည္းဟူေသာ

ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ၾကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း ငါးေထာင္မက ငါးေသာင္းမက တည္ေပလိမ္႕မည္။ ေဟာၾကားညြန္ျပသည္႕အတိုင္း မလုိက္နာ မက်င္႔ၾကံပဲေနလွ်င္  ငါးေထာင္မဟုတ္ ငါးရာ (သုိ႕မဟုတ္) ငါးဆယ္တည္ခ်င္မွ တည္ေပလိမ္႕မည္။

    သာသနာေတာ္ၾကီးမကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ကယ္ဆယ္ဖုိ႕နည္းလမ္းတစ္ခုတည္းသာရွိသည္။

၄င္းမွာ အျခားမဟုတ္ ပရိယတၱိတည္းဟူေသာ စာေပသင္ၾကားပုိ႕ခ်မႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤနည္းလမ္းမွ အျခားေသာ နည္းလမ္းမရိွွပါ။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားအားသိေစလုိသည္မွာ သူေတာ္ေကာင္းတရားတည္းဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ၾကီးမကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ပရိယတၱိသာသနာေတာ္ၾကီး စည္ပင္ျပန္႔ပြားေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေတာ္မူၾက၍ စတုပစၥယဒါယကာ

ဒါယိကာမအေပါင္းတုိ႕ကလည္း ပရိယတၱိစာသင္စာခ် ဆရာေတာ္တုိ႕အား ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံၾကပါရန္ တုိက္တြန္း၇င္း နိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ဦးအာစရ(အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက)

မက်ည္းကုန္းေက်ာင္း၊ဝန္းသုိျမဳိ႕နယ္၊

စစ္ကုိင္းတုိင္း

ၸဤေဆာင္းပါးကုိ ဝန္းသုိျမဳိ႕ခႏၱီးပရိယတၱိစာသင္တုိက္(၇၅)ႏွစ္ျပည့္စိန္ရတုေရႊဝန္းရတနာမဂၢဇင္းမွကူးယူေဖၚျပပါသည္။

ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ.(၂၇.၁၂.၁၁)..အဂၤါေန႔

EMAIL.ashinvimala2009@gmail.com