Photobucket

Tuesday, June 28, 2011

လွဴရင္တုိးခုိးလွ်င္မြဲတယ္ဆုိတာလက္ေတြ႔ပါ

            
             မၾကာေသးခင္က ဗုဒၶဘာသာ၊ကလ်ာဏယု၀အသင္းၾကီးမွာ အမႈေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ဦးျမစုိး(ေရႊျမန္မာ  တုိက္ပုံခ်ဳပ္လုပ္ငန္း)နဲ႔ ေတြဆုံစကားစပ္မိရာက၊ဒါနအက်ဳိးလက္ေတြ႔ခံစားရပုံကေလးတခ်ဳိ႕ကုိ သူ႔ဘ၀နဲ႔ယွဥ္ျပီးေျပာျပသြားတာအလြန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းပါတယ္။လူတုိင္းေလ့လာမွတ္သားက်င့္သုံးသင့္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြ ျဖစ္လုိ ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ် တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
ပုံေလးကလည္းထူးဆန္းသလုိျဖစ္ေနတယ္။ထူးဆန္းပုံကသူဟာတစ္ခ်ိန္ကအလြန္ဆင္းရဲခဲသူဟာမဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ လူပ်ံေတာ္ပတၱျမား ဦးေမာင္ေမာင္တစ္ႏုိင္ဒါနေလးေတြ ျပဳခဲ့ရာက စီးပြားေရ၊လူမႈေရးေတြ တုိတက္လာျပီး အေျမာက္အမ်ား လွဴလာႏုိင္တဲ့အျပင္ သားစဥ္ေျမးဆက္အထိ ၾကီးပြားတုိးတက္လာပုံ ေဆာင္းပါးကုိဖတ္ရျပီးအလြန္အားက်တာနဲ႔ဦးေမာင္ေမာင္နည္းလမ္းအတုိင္းက်င့္သုံးခဲ့လုိ႔သူလည္းေအာင္ျမင္တုိးတက္လာတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလာတယ္။ သူေျပာတဲ့လူပ်ံေတာ္ပတၱျမား ဦးေမာင္ေမာင္ အေၾကာင္းကၽြန္ေတာ္က အဲဒီေဆာင္းပါးကုိကၽြန္
ေတာ္ေရးခဲ့တာဆုိတာေျပာျပလုိက္ေတာ့သူအေတာ့္ကုိ အံ့ၾသ၀မ္းသာသြားတယ္။ယခုက်ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က ၀ုိင္အမ္ဘီေအ အသင္းၾကီးအမႈေဆာင္ေတြဘ၀နဲ႔ လာဆုံျဖစ္ၾကျပန္တယ္။
                         လူပ်ံေတာ္ပတၱျမားဦးေမာင္ေမာင္ဟာ ပထမတုန္းကတုိင္းရင္းေဆးကုိတစ္နုိင္စာေလးေလာက္ပဲေဖာ္ျပီး ေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းခဲ့တာနဲ႔ စခဲ့တာ။တစ္ေနတာ ေရာင္းရေငြကုိ ညေနက်ရင္အရင္းနဲ႔အျမတ္ခြဲျပီး ဖယ္တယ္။ အဲဒီအျမတ္ထဲကမွ သံဃာေတာ္ေတြ ဆြမ္းကပ္ဖုိ႔ သပ္သပ္ဖယ္ခဲ့ရာက တစ္လတစ္ခါေလာက္ဆြမ္းကပ္နုိင္ခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ စီးပြားလာဘ္လာဘေတြ တုိတက္ျပီး မ်ားမ်ားလွဴႏုိင္ခဲ့တယ္ေပါ့။
                             ဦးျမစုိးဟာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ရန္ကုန္ျမဳိ႕၊ ေလဟာျပင္ေစ်းရွိဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ အလုပ္သမားဘ၀နဲ႔ လုပ္ခဲ့ရတယ္။အဲဒီတုန္ကသူမ်ားေတြ လွဴတဲ့ပေဒသာပင္ေတြကုိ ၀ုိင္းလုပ္ေပးခဲ့ရတယ္။အဲဒီလုိလုပ္ေပးရင္းနဲ႔ သူလည္း ဒီလုိမ်ဳိးလွဴခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕အလုပ္ရွင္က လုပ္ငန္းရပ္ဆုိင္းသြားလုိ႔ ၁၉၉၆-ခုႏွစ္မွာ သူကိုပုိင္လုပ္ငန္းေလး
လုပ္ခဲ့တယ္။စလုပ္ခ်ိန္မွာအရင္းအႏီွးကလည္းမရွိေသးဘူး။ ဦးေမာင္သန္းဆုိသူကသူ႔ကုိ ပိတ္စေတြအေၾကြးေရာင္းေပးခဲ့တယ္။ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔အလိပ္လုိက္မ်ားမ်ားယူဖုိ႔ ေပးခဲ့တယ္။ပိ္တ္စေတြကုိတုိက္ပုံေတြခ်ဳပ္ေရာင္းျပီးမွ သူ႔ပိတ္စဖုိးျပန္ေပးရတယ္။ဒါေပမယ့္ ဦးျမစုိးကမ်ားမ်ားမယူဘဲ တစ္နုိင္စာ ပိတ္-၁၅-ကုိက္ပဲယူတယ္။အကၤ်ီေတြကို သူက ညွပ္ေပးျပီး သူဇနီးနဲ႔သမီးေတြကခ်ဳပ္တယ္။ခ်ဳပ္ျပီးအကၤ်ီေတြကုိသူ႔ သူငယ္ခ်င္းဆုိင္ပုိ႔ေတာ့ာခ်က္ခ်င္း ေငြေခ်တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး အကၤ်ီ-၁၀-ထည္ေရာင္းရရင္ တစ္ထည္ငါးက်ပ္ႏႈံး ဦးေမာင္ေမာင္နည္းအတုိင္း လွဴဖုိ႔ဖယ္ထားခဲ့တယ္။လွဴတယ္၊အဲဒီလုိနဲ႔သူဟာ စီးပြားတုိးတက္လာတယ္။ေနာက္ပုိင္းအကၤ် ီတစ္ထည္ေရာင္းရတုိင္း-၁၀-က်ပ္၊ေနာက္ေတာ့-၂၀-က်ပ္စုလာနုိင္တယ္။အခုအခ်ိန္မွာ-၂၅-က်ပ္ႏႈန္း စုလာနုိင္ပါျပီလုိ ဆုိပါတယ္။ စီပြားေရးက ဘယ္ေလာက္ တုိးတက္လာသလည္းဆုိရင္ အရင္က ပိတ္-၁၅-
ကုိက္ကုိအေၾကြး၀ယ္လုပ္ခဲ့ရတဲ့ အေနအထားက အခု ပိတ္-၁၅-လိပ္ အလိပ္-၂၀-ကုိလက္ငင္း၀ယ္ျပီးလုပ္နုိင္လာတဲ့အေျခအေန
ျဖစ္ေနျပိ။ပိတ္-၁၅-လိပ္တန္ဖုိးကက်ပ္ -၂၅-၃၀-သိန္းရွိတယ္။ပိတ္တစ္လိပ္ကုိတုိက္ပုံအကၤ် ီ-၂၀၀-ေက်ာ္ထြက္တယ္။ဒါေပမယ့္ လုပ္ငန္းကုိ ပိတ္-၁၅-ကုိက္ အေၾကြးစနစ္နဲ႔ စခဲ့ကတည္းက အျမတ္ထဲကဖယ္ျပီး စုခဲ့တဲ့ အာစိဏကံ ကုသုိလ္က မျပတ္ခဲ့ဘူး။စားလည္းစားတယ္။ စုဗူးေလးထာျပီး ရတနာသုံးပါးကုိလည္း မျပတ္လွဴနုိင္ခဲ့တယ္။ စလုပ္တဲ့အခ်ိန္က
ရပ္ကြက္ဆြမ္းေလာင္းအသင္းကုိလွဴခဲ့တာ။ပထမႏွစ္က တစ္ပတ္ကုိ-၁၀၀-က်ပ္၊ေနာက္ႏွစ္က်ေတာ့-၂၀၀-က်ပ္၊ေနာက္ႏွစ္မွာ-၅၀၀-က်ပ္၊အဲဒီေနာက္-၁၀၀၀-က်ပ္ဆုိျပီး လွဴနုိင္ခဲ့တယ္။ ေငြေက်းသာမက သူတုိ႔မိသားစုေန႔စဥ္စားတဲ့ဆန္နုိ႔ဆီဗူးေလးလုံးထဲ့မွတစ္ေန႔ကုိ လက္တစ္ဆုပ္ဖယ္ထားျပီး၀ါပတ္မွာသီလရွင္ေတြကုိေလာင္းတယ္။ ၀ါတြင္းဆြမ္းပါတ္ေတြမွာလည္းေလာင္တယ္။တစ္ေန႔တစ္ဆုပ္ဖယ္တဲ့ တစ္ဆုပ္ဆန္ဟာတစ္ႏွစ္မွာတစ္ႏွစ္မွာ တစ္တင္းနီးပါးရွိတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
                         အဲဒီလုိ လွဴဒါန္းခဲ့ရင္း လုပ္ကုိင္လာခဲ့တာ      လုပ္ငန္းအခက္အခဲ့နဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာင္အဆင္ေျပအက်ဳိးေပးခဲ့ပုံတစ္ခ်ဳိ႕ကုိလည္း     
ဦးျမစုိးကအားပါးတရေျပာျပပါတယ္။ အခ်ဳိမႈန္႔ကိစၥေတြ ျဖစ္ေပၚလာလုိ႔ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအခက္ခဲ့ရွိလာခ်ိန္မွာ သူ႔ဆီမွာလက္က်န္အထည္တစ္လိပ္က်န္တယ္။ဒါေပမယ့္ပလာဇာက ဦးစုိးမင္းက၀ွတ္တစ္မ်ဳိးေခၚေပးလုိ႔အေရာင္ကုိမၾကည့္ဘဲ လုပ္ငန္းမရပ္ေအာင္သြားယူခဲ့ျပီးလုပ္ခဲ့တယ္။ ဆုိင္ေရာက္မွၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူလုိခ်င္တဲ့အေရာင္မဟုတ္ေတာ့အကၤ် ီေတြ -၁၂-လပုိင္းေလာက္မွ ေရာင္းကုန္မယ္လုိ႔ တြက္ထားတာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အဲဒီအေရာင္ေတြခ်ည္းေအာ္ဒါလာလုိ -၁၀-လပုိင္းမွာဘဲကုန္သြားခဲ့တယ္။အဲဒါဟာအာစိဏၰကံ ကုသုိလ္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လုိ႔ သူကေျပာျပပါတယ္။
                                       အခုေတာ့ အဲဒီအာစိဏၰကံေငြေတြနဲ႔ပဲ ရာသက္ပန္ပေဒသာပင္ေတြ၊ ေ၀ေနယ်သုခေရခ်မ္း၊ နာေရးကူညီမႈအသင္းစတဲ့ ေနရာေတြမွာလွဴနုိင္ခဲ့တဲ့အျပင္ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီးမွာ ေရႊသကၤန္းကပ္လွဴနုိင္တယ္။ ဆြမ္းေလာင္းအသင္းေတြမွာလည္း ရာသက္ပန္ ပစၥည္းေလးပါး ပေဒသာပင္လွဴနုိင္တယ္။ ေရမရွိတဲ့ေနရာေတြမွာလည္း
ေရအလွဴဒါနျပဳနုိင္တယ္။ ဆြမ္းပတ္ေတြမွာ ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္နုိင္ျပီး ဆြမ္းပတ္ကပုိတဲ့ ေငြေတြကုိ ဆရာဦးသန္း၀င္း၊ဦးသန္းထြန္း၊ဦးဘဂ်မ္း၊ ဦးေက်ာ္တင့္(ကြယ္လြန္)၊ဦးေမာင္စိန္၊ေမာင္စန္း၀င္းစတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔စုေပါင္းျပီး ေက်ာင္း-၁၅-ေက်ာင္းက သံဃာ-၃၅၄-ပါးအတြက္ တစ္ေက်ာင္းကိုက်ပ္တစ္ေသာင္းခြဲဆြမ္းပေဒသာပင္လွဴခဲ့ရာက ပစၥည္းေလးပါးပေဒသာပင္ဆုိျပီးေတာ့လည္းလွဴလာခဲ့တာ ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း က်ပ္-၁၀-သိန္းေက်ာ္သြားျပီလုိ သိရပါတယ္။
                ေျပာခ်င္တာက လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လွဳပ္ရေပမယ့္ လွဴမယ္ဆုိရင္ အခုလုိဖယ္ျပီး စုျပီးလွဴနုိင္တယ္။ အဲဒီလုိဖယ္ျပီး လွဴခဲ့လုိလည္း သူလက္ေတြ႔ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါတယ္။ဒီနည္းကုိ တျခားသူေတြကုိလည္းျဖန္႔ေ၀ေပးခဲ့ရာ လက္ေတြလုပ္ခဲ့လုိ႔ လက္ေတြ႔ခံစားရပုံသာဓက တစ္ခ်ဳိ႕ကုိလည္း ဦးျမစုိးကေျပာျပသြားေလရဲ႕။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ “အမြဲသံသရာကုိ ဒါနပြဲနဲ႔ ဖ်က္ေတာ့ မရွိလုိ မလွဴ မလွဴလုိ႔မရွိ၊ မရွိတဲ့ၾကားက စားတာထဲကဖဲ့လွဴပါ”သူဆရာတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးတယ္။လွဴလွ်င္တုိး
ခုိးလွ်င္မြဲတယ္” တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ မမြဲခ်င္ရင္ လွဴတတ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္း ဦးျမစုိးက ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။                                                                                            
                                                                                                                                              ျမင့္သူရ                  
    ျမတ္သတိ၀ါဒီ သဒၶမၼ မဂၢဇင္းမွထုပ္နုပ္ေဖာ္ျပပါသည္။ 

                           ကပ္ပုန္းေက်ာင္းမွအမွတ္တရပုံပါ

                   ပီနန္းျမဳိ႕ေျမြမ်ားရွိရာတရုပ္ဘုံေက်ာင္းတစ္ေနရာ၌
                                          အမွတ္တရပါ
                        မေလးရွာတရုပ္မ်ားကုိးကြယ္ေလရွိတဲ့
                                       ရုိးရာနတ္ပါ    
ေရာက္လာသူအေပါင္းရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ ႔ၾကပါေစ..ေရႊဝန္းရတနာ..                                                     

No comments:

Post a Comment